Ep.6
1064 คำ
พราวฟ้าจัดของเสร็จอาบน้ำแต่งตัวสวยๆตามฉบับของเธอ พราวฟ้าที่ปีนี้อายุ 24 ย่างเข้า 25ปี อีกสองเดือนก็งานวันเกิดเธอ วันนี้เธอมาในลุคสาวเซ็กซี่ที่ใครๆเห็นต้องหันมอง เกาะอกสีแดงตัดผัวขาวๆของเธอ วันนี้พราวฟ้ารวบผมเป็นหางม้า หน้าตาที่เติมแต่งแบบจัดเต็มของสาวสวยเต็มวัย เธอชอบแต่งตัวแบบนี้สร้างความมั่นใจให้ตัวเอง เธอมายังคลับหรูใจกลางกรุงเทพ แต่ไม่ใช่คลับที่เธอเคยไป แต่ก็หรูหราไฮโซไม่ต่างกัน เธอเลือกมาที่นี้เพราะไม่อยากกลับในที่ ที่เธอเคยไปทำอะรัยผิดพลาดเอาไว้ ตั้งแต่พราวฟ้าก้าวขาเข้ามาในคลับแห่งนี้มีผู้ชายมากหน้าหลายตามองเธออยู่ตบอดทางเดินเข้ามา
พราวฟ้านั้งที่เคาน์เตอร์บาร์สั่งค็อกเทลเบาๆมาดื่ม วันนี้เธอแค่อยากมานั่งชิวไม่ได้กะจะเอาเมา อีกอย่างเธอมาคนเดียว ดื่มหมดไปสองแก้วพราวฟ้าเลยย้ายจากเคาน์เตอร์บาร์ไปที่ชั้นลอยของร้าน ซึ่งอยู่ตรงกับชั้นสองส่วนมากชั้นลอยจะมีคนนั่งชิว นั่งเป็นคู่เหมือนมาเอาฟิวเฉยๆ พราวฟ้านั่งทอดสายตามองวิวข้างนอกเธอเลือกร้านนี้เพราะเป็นกระจกรอบด้านสามารถเห็นวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนได้เป็นอย่างดี แต่พอเริ่มนั่งดื่มไปสักพักมีผู้ชายมาวอแวเธอ เธอปฏิเสธก็หาว่าเธอเล่นตัว มิวายยังมากระชากเธออีกจนเธอเริ่มรู้สึกรำคานและไม่ปลอดภัยจึงเรียกการ์ดเข้ามาห้าม แต่หารู้ไม่ผู้ชายคนนั้นเป็นลูกนายตำรวจยศใหญ่การ์ดก็ไม่กล้าต่อว่า จนพราวฟ้าเริ่มหัวเสีย ทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของอีกคนที่วันนี้เขาเข้าคลับมาเพื่อเครียร์บัญชีร้าน ผู้ชายคนนั้นไม่ยอมปล่อยจนมาวินที่อยู่อีกด้านเริ่มทนไม่ไหว ทีแรกจะให้โจเชฟไปดู แต่ไม่ทันใจเขาจริงๆโจเชฟมัวเช็คเอกสารเขาเลนเดินออกจากห้องไป
“ปล่อยผู้หญิง” เสียงมาวินเอ่ย
“ทำไมกูต้องปล่อย กูเจอเธอก่อน อยากได้มึงก็รอก่อนสิ” ผู้ชายที่จับพราวฟ้าคงไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง
“งั้นหรอ ปล่อยเมียกู!!” คำพูดของมาวิน พราวฟ้าเองก็ตกใจไม่น้อย ไม่ต่างจากคนที่จับแขนเธออยู่
“งั้นหรอ แต่กูไม่เชื่อ” มันพูดตอบมาวินไม่พอดึงพราวฟ้ามากอด มาวินเองที่ทนไม่ไหว
“มึงรนหาที่เองนะ พราวมาหาเฮีย” พูดจบมาวินดึงพราวฟ้าออกจากอ้อมแขนของมันแต่มันก็ดึงเธอไว้
“ปล่อยฉันนะ เฮียช่วยพราวด้วย” พราวฟ้าเห็นท่าไม่ดี เธอเลือกจะขอให้มาวินช่วยดีกว่าไอ้บ้านี้ไม่ยอมปล่อยเธอ
“มึงอยากได้มากใช่มั้ยผู้หญิงของกู แดกลูกปืนแทนเหล้าแล้วกัน” มาวินที่ขวาปืนมาจ่อหน้าคนที่มันกล้ามาแตะต้องของหวงของเขา การ์ดต่างพากันวิ่งมาดู ผู้จัดการร้านที่พึ่งมาเพราะพึ่งเครียร์งานเสร็จ
“มึงรู้มั้ยว่ากูเป็นใคร มึงกล้าเอาปืนมาจ่อหน้ากู”
“หรอ แล้วมึงรู้มั้ยว่ากูเป็นใคร ถ้าพ่อมึงยังอยากอยู่ดีตำแหน่งสูงก็อย่าเสือกมาทำให้กูไม่พอใจ” มาวินสวนทันที เขารู้ว่ามันคือใคร แต่ดูเหมือนมันจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
“ทำไม กูต้องกลัวมึงด้วย” ลูกนายตำรวจใหญ่ก็ใช่ว่าจะยอม
“แตะต้องของหวงของกู มาทำเลวๆในที่ของกู มึงคิดว่ากูควรทำยังงัยกับมึงดี” มาวินพูดไปปืนจ่อหน้าไป
“เฮีย พราวอยากกลับแล้ว กลับกันนะค่ะ” พราวฟ้าพยามดึงมือมาวินลง เธอไม่เคยเห็นมาวินในโหมดนี้ ทั้งน้ำเสียงแววตาดุดันนั้น
“ไอ้เชฟ มึงจัดการ อย่าให้มันมาเยียบที่นี้อีก ส่วนมึงผู้จัดการถ้ามันยังมาที่นี้มึงเตรียมหางานใหม่ได้เลย” มาวินกำลังจะเดินออกไป
“ไอ้ลูกหมา เดี๋ยวกูจะให้พ่อปิดคลับพวกมึง คิดว่ากูอยากมามากมั้ง”
“ดี งั้นมึงเตรียมตัวได้เลย พ่อมึงจะมีอำนาจมากพอรึป่าวกูก็อยากรู้” มาวินหมดความอดทน เดินไปต่อยก่อนจะทิ้งท้ายไว้แบบนั้น
“อ้อ ฝากไปบอกพ่อมึงด้วยนะ ว่ากู ‘มาวิน’ เป็นเจ้าของคลับ กุฝากรอยนี้ไปบอกพ่อมึงด้วย ที่พ่อมึงต้องเด้งออกจากตำแหน่งเพราะลูกแบบมึงมาแตะต้องของหวงของกู ถ้ามึงยังไม่รู้จักกู ก็รู้จักกูไว้นะ ‘มาวิน’ ชื่อกู” มาวินพูดทิ้งท้ายพร้อมหมัดหนักๆประเคนหน้าอีกสักครั้งก่อนจะรับเสื้อจากโจเชฟมาคลุมให้สาวน้อยของเขา เดินโอบเธอออกจากร้านทันที ไม่มีใครไม่รู้จักมาวิน แต่อยู่ที่ว่าเขาจะให้รู้จักด้านไหนแค่นั้นเอง
“เป็นอะรัยมั้ย เจ็บตรงไหนรึป่าว เฮียไปช่วยนู๋ช้าไปมั้ย แล้วทำไมแต่งตัวโป๊แบบนี้” มาวินที่เดินมาถึงรถก็ถามพราวฟ้าทันที
“พราวขอบคุณมากค่ะ ไม่เป็นอะรัยแล้วพราวขอตัวกลับก่อนนะค่ะ” พราวฟ้ายกมือไหว้พร้อมขอบคุณมาวิน แต่ในใจยังติดใจกำคำพูดของเขา ‘แตะต้องของหวง’ หมายถึงเธอหรอ พราวฟ้าได้แต่คิด
“เฮียไปส่งนะ”
“ไม่เป็นรัยดีกว่าค่ะ อะเสื้อคุณ ฉันกลับเองได้”
“ทำไมไม่แทนตัวเองแบบเมื่อกี้ เฮียชอบ อย่าดื้อเฮียแค่ไปส่ง” มาวินไม่ลดละที่จะไปส่งพราวฟ้า
“เอ่อคือ เอ่อก็ได้ค่ะ ไปส่งพราวหน้าคอนโดก็พอ”พราวฟ้าไม่รู้จะเลี่ยงยังงัย เขาช่วยเธอไว้ด้วย
“ครับ ขึ้นรถครับ เดี๋ยวรถหนูเฮียให้คนขับไปให้” มาวินบอกกับพราวฟ้า ก่อนที่จะเปิดประตูรถ แล้วขับไปส่งตามทางที่เธอบอก
- ผู้เขียน
