Ep.15
1111 คำ
หลังจากดูงานอยู่หลายวัน วันนี้ต้องกลับกรุงเทพแล้วพราวฟ้ายังห่วงเรื่องที่ แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเธอเองไม่อยากมีปัญหาและคนที่อยากได้ที่ตรงนั้นไม่รู้ว่าเป็นใครเห็นว่าเป็นคนใหญ่คนโตพราวฟ้าเลยว่าจะถอย อีกอย่างเธอรับปากเจ้าสัวแล้วถ้าไม่ได้เธอจะตัดใจ
“พี่เชนกลับก่อนพราวก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพราวกลับคุณมาวิน”
“เอางั้นหรอครับ ได้ครับเจอกันที่บรษัทครับคุณพราวคุณมาวิน ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“เดินทางปลอดภัยค่ะพี่เชน”
“ขอบคุณครับ เดินทางปลอดภัยครับ”
หลังจากที่พราวฟ้าต้องมาบอกเชนให้กลับก่อน เพราะมาวินจะกลับด้วย เขาไม่ยอมถ้าไม่ได้กลับกับเธอ ตั้งแต่วันนั้นตัวติดเธอยิ่งกว่าอะไร บอกค่อยเจอที่กรุงเทพก็ไม่ยอม หลังมาๆนี้มาวินทำตัวดี มุมที่พราวฟ้าไม่เคยเห็นและไม่คิดว่าคนอย่างมาวินจะทำให้เธอ เขาอ่อนโยนกว่าที่เธอคิด
“นั่งคิดอะไรค่ะ ไปกันรึยัง?”
“ไปครับ ไม่ต้องมาหน้างอเลย เฮียอยากกลับพร้อมหนูนิครับ ไม้อยากห่างเมีย”
“ชิ มาเรียกอะไร อายคนอื่นเขา”
“อายทำไมครับ เมียเฮียสวย”
“ไม่ต้องเลยค่ะ ปล่อยพราวก่อน จะหื่นไปไหนเนี่ย”
“หื่นกับหนูคนเดียวนะ ไม่เชื่อลองดูไหมครับ”
“ไม่เอาค่ะ กลับกรุงเทพได้แล้วเดี๋ยวไม่ทันนัดค่ะพรุ่งนี้เฮียบอกมีงานด่วนไม่ใช่หรอค่ะ ขับรถเองเดี๋ยวเฮียเหนื่อย จะได้มีเวลาพักผ่อน”
“ห่วงเฮียหรอครับ?”
“ค่ะ พราวห่วงเฮียวิน อื้อ..” มาวินจูบพราวฟ้าทันทีที่พูดจบ
“ทำไมน่ารักแบบนี้ จะทำให้เฮียรักหนูไปถึงไหนแค่นี้ก็ไปไหนไม่รอดแล้วนะ”
“อะไรนะคะ เฮียว่าอะไรนะ?!”
“เฮียบอกว่า เฮียรักพราวครับ รักพราวฟ้านะครับ”
“เฮียวิน” พราวฟ้าอึ้ง เขาบอกรักเธอหรอ สารภาพรักเธอหรอ เขาพูดจริงๆหรอ
“เฮียพูดจริงครับ พราวไม่ต้องเชื่อเฮียก็ได้ ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูทธิ์”
“ไปกันค่ะ กลับกรุงเทพกัน”
“ครับนายหญิง”
พราวฟ้าไม่พูดอะไร ได้แต่อมยิ้มและหอมแก้มเขาเป็นคำตอบรอเธอมั่นใจกว่านี้ เธอจะบอกรักเขาแน่นอน
มาวินเองก็ยิ้มไม่หุบเดินจูงมือพราวฟ้าไปขึ้นรถมุ่งหน้าสู่กรุงเทพทันที ไม่ถึง 3ชม. มาวินกับพราวฟ้ามาถึงกรุงเทพอย่างปลอดภัย
“นอนห้องเฮียนะครับ”
“ไม่เอา เฮียอะ”
“ไม่ครับ เฮียจะอยู่กับเมีย”
“เฮียพราวไม่มีเสื้อผ้าไส่ เฮียอย่าเอาแต่ใจสิค่ะ”
“เดี๋ยวเฮียพาไปเอาครับ”
“วันนี้ไม่ได้ค่ะ พราวจะไปหาป๊าด้วย ป๊าให้ไปทานข้าวเที่ยงด้วย”
“เฮียไปด้วยไหม”
“ไม่ค่ะ เฮียไปส่งพราวที่คอนโดนะค่ะ”
“เฮียอยากไปไหว้พ่อตานิ”
“ให้เวลาพราวหน่อยนะค่ะ เอางี้พราวไปหาป๊าเสร็จ พราวแวะไปหาเฮียที่บริษัทนะค่ะ”
“จริงนะ เฮียจะรอ”
“ค่ะ พราวมีเอกสารเพิ่มเติมไปให้เฮียเซ็นพอดีค่ะ”
“ครับ เฮียเครียร์งานที่บริษัทพอดี”
“ค่ะ ส่งที่คอนโดก็พอค่ะ พราวจะขับรถไปหาป๊าเอง”
“ครับเมีย”
“เฮียวินอ่ะ” พราวฟ้าเขินจนหน้าแดง พูดคุยกันอยู่นานกว่าจะตกลงกันได้ เธอต้องไปหาเจ้าสัวก่อนมีนัดทานข้าวเที่ยงกับเจ้าสัว มาวินมาส่งพราวฟ้าที่คอนโดเสร็จก็ตรงเข้าบริษัททันทีเพราะมีเอกสารสำคัญหลายอย่าวที่เขาต้องเซ็น
พราวฟ้าที่กลับมาถึงเอาของขึ้นไปเก็บเธอก็ตรงไปบ้านหาเจ้าสัวทันที เจ้าสัวที่คิดถึงลูกสาวคนเดียวของเขาทั้งยังห่วงพราวฟ้าเรื่องซื้อที่ดินอีกจึงอยากคุยกับลูกสาวสักหน่อย ขับรถไม่นานก็ถึงบ้านเธอ
“ไงตัวแสบของป๊า”
“สวัสดีค่ะป๊า คิดถึงจังเลยค่ะ”
“ไม่ต้องมาปากหวาน เป็นยังไงเดินทางมาเหนื่อยไหมค่ะ คนสวยของป๊า”
“ไม่ค่ะ พราวไหว ป๊ามีเอกสารอะไรเพิ่มเติมหรอค่ะ”
“ของคุณมาวินนะ ให้เขาเซ็นเพิ่มเติมนิดหน่อย”
“ค่ะ ไปค่ะหิวแล้ว” พ่อลูกที่ไม่เจอกันนานนั่งทานข้าวคุยกันอยู่นาน เธอเองก็อยากกลับมาอยู่บ้าน แต่ด้วยที่อยู่คอนโดห่างจากที่ทำงานไม่ถึง 10นาที พราวฟ้าจึงเลือกอยู่ที่คอรโดเผื่อวันไหนเครียร์งานดึกๆเธอจะได้ไม่ขับรถไกลๆให้ป๊าเธอต้องเป็นห่วง ทานข้าวเสร็จพราวฟ้าก็ขอตัวกลับบอกมีงานที่ต้องทำ แต่เจ้าสัวที่พอรู้มาบ้างเรื่องจองเธอกับมาวิน เขาเองยอมรับมาวินเป็นคนเก่ง แต่ก็อย่างที่รู้ๆกันว่ามาวินเต้าชู้เพย์บอยแค่ไหน แต่เรื่องส่วนตัวเจ้าสัวจะไม่ยุ่ง เขาจะคอยมองห่างก็พอ
“ขับรถดีๆนะคนสวยของป๊า อีกไม่นานคงมีแฟนมาแนะนำป๊าแล้วละมั้งสวยขนาดนี้”
“ป๊าอะ มีที่ไหนละค่ะ พราวยังโฟกัสแค่งานค่ะ”
“มีป๊าก็ไม่ว่า ชีวิตเป็นของพราวนะลูก ป๊าเลี้ยงลูกมาอย่างดีรักลูกที่สุด คู่ชีวิตของพราวต้องเลือกคนที่รักและดูแลพราวได้ ป๊าจะได้ไม่ต้องห่วง ป๊ามีลูกสาวคนเดียว”
“ค่ะป๊า ถ้าพราวเจอคนนั้น พราวมั่นใจในพราวจะพาเขามาหาป๊านะค่ะ”
“ค่ะ คนสวยของป๊า ป๊ารอเจอเขานะค่ะ”
“ค่ะ พราวไปนะค่ะ เดี๋ยวพราวมาหาใหม่”
“ดูแลตัวเองด้วยนะลูก อย่าโหมงานหนักค่อยเป็นค่อยไปก็ได้”
“ค่ะ พราวรักป๊านะค่ะ พราวจะทำทุกอย่างให้เต็มที่ให้สมกับเป็นลูกสาวของป๊า”
“ค่อยๆขับละ ถึงแล้วโทรบอกป๊าด้วยนะคนสวย”
“ค่ะ ท่านเจ้าสัว” พราวฟ้าหอมแก้มเจ้าสัวเมธีก่อนจะเดินไปขึ้นรถ เจ้าสัวส่ายหัวกับลูกสาวเพียงคนเดียว เขาเชื่อว่าถ้าเป็นเขาคนนั้นจริงๆเขาดูแลพราวฟ้าได้แน่นอน แต่แค่กลัวว่าเขาจะเล่นๆกับลูกสาวเขาแค่นั้นเอง แต่ก็เป็นเรื่องของเด็กๆเขาจะไม่ยุ่งแค่จะดูอยู่ห่างๆ เจ้าสัวยืนดูรถลูกสาวที่ขับออกจากบ้านไป จึงเดินเข้าบ้านเพื่อเครียร์งานเหมือนกัน
- ผู้เขียน
