Ep.16
1116 คำ
หลังจากพราวฟ้าทานข้าวกับพ่อของเธอ ได้คุยธุระด้วยนิดหน่อย อีกอย่างพ่อเธอก็ห่วงตามประสาพ่อที่ห่วงลูก พราวฟ้าเข้าใจพ่อเธอนะ เพียงแต่เธอยังไม่พร้อมรอให้เธอมั่นใจในตัวมาวินกว่านี้ก่อน เธอจะพาเขาเข้ามาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการแน่นอน ต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูทธิ์ทัเงตัวเธอและเขา พราวฟ้าร่ำลาพ่อเธอเสร็จก็ขับรถมุ่งหน้าสู่บริษัทของมาวิน เธอไม่เคยมาบริษัทของมาวินสักครั้งแต่พอรู้ว่าตั้งอยู่ที่ไหนเะธอจึงไม่ได้โทรถามมาวิน อีกอย่างจะเธอบอกไปแล้วว่าจะเข้าไปหาเขาเพียงแต่ไม่ได้บอกเวลาที่แน่นอนแค่นั้น
ด้านมาวันวันนี้มีประชุมรายเดือนพอดีเขาเลยเข้าประชุมด้วย ไม่รู้ว่าสาวน้อยของเขาจะมากี่โมงเขาก็ไม่ได้ถามเห็นที่ลูกน้องรายงานนล่าสุดคือเธอแวะทานข้าวกับเจ้าสัวเมธีพ่อของเธอนั้นเอง เห็นว่าคงใช้เวลานานเขาเลยเลือกที่จะเข้าประชุม พราวฟ้าที่มาถึงจะขึ้นไปหามาวินก็ไม่สามารถขึ้นไปได้ เพราะข่างล่างไม่ยอมให้เธอขึ้นไปเพราะเธอไม่ได้นัดไว้ เธอจึงจำเป็นต้องโทรหาเขาเพราะขึ้นไปไม่ได้ นั่งประชุมอยู่โทรศัพท์มาวินสั่น พอมาวินเห็นว่าเป็นใครก็ยกมือให้พนักงานหยุดพูดก่อน
Mawin:ว่าไงครับหนู
[Prawfa: เฮียค่ะ พราวมาถึงแล้วค่ะ]
Mawin:แล้วทำไมไม่ขึ้นมาหาเฮียครับ
[Prawfa:พราวไม่ได้นัดไว้นิค่ะ เลยขึ้นไปไม่ได้]
Mawin:มาหาเฮีย เป็นเมียเฮียต้องนัดด้วย! ใครมันไม่ให้หนูขึ้นมา!
[Prawfa:เฮียใจเย็นๆ เขาทำตามหน้าที่ เฮียลงมารับพราวเลยค่ะ พราวรออยู่ด้านล่าง]
Mawin:รอเฮียแปบ เฮียรีบไป
วางสายจากพราวฟ้า มาวินก็สั่งให้ประชุมต่อเลยเดี๋ยวเขามา เขาจะลงไปข้างล่างแปบ
“ไอ้เชฟมึงประชุมไปก่อน เดี๋ยวกูมา”
“ไปไหนครับนาย”
“เดี๋ยวกูมา” มาวินเดินออกจากห้องประชุมทันที เพื่อลงไปรับพราวฟ้า ทันทีที่มาวินมาถึง กำลังจะต่อว่าพนักงานที่อยู่ตรงนั้น แต่พราวฟ้าดึงแขนมาวินเอาไว้
“เฮียค่ะ ไม่เป็นไรเขาต้องทำตามหน้าที่”
“แต่ว่าหนูเป็นใครเขาควรรู้”
“เฮียใจเย็นๆค่ะ พราวพึ่งมานิค่ะ และอีกอย่างเขาจะรู้ได้ยังไง”
“ก็ได้ครับ ครั้งนี้เฮียยอม ต่อไปเฮียไม่ใจเย็นนะครับ เธอมานี้สิ ต่อไปถ้าคุณพราวฟ้ามาหาฉันให้ขึ้นไปได้เลยไม่ว่าจะมาตอนไหน บอกลูกน้องเธอด้วย ถ้าเมียฉันมาแล้วขึ้นไปไม่ได้ฉันจะไล่ออกทั้งหมดนี้แหละ”
“ค่ะ คุณมาวิน ดิฉันขอโทษนะค่ะคุณพราว ฉันไม่รู้ว่าคุณคือภรรยาคุณมาวิน”
“ไม่ใช่นะค่ะ คือ..ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไม่ใช่อะไร เป็นเมียเฮียหนูอายรึไง”
“ป่าวค่ะ ขึ้นข้างบนกันเถอะ เธอไปทำงานเถอะ”
“ครับ หนูไม่เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม”
“ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ”
“แต่พนักงานเขา..”
“เฮียค่ะ เขาทำตามหน้าที่ก็ดีแล้วนิค่ะ ถ้าเฮียจะยืนเถียงตรงนี้พราวจะกลับ”
“ครับๆ ขึ้นไปข้างบนกัน”
ไม่นานก็ขึ้นมาถึงชั้นที่เขาประชุมอยู่ มาวินให้พราวฟ้ารออยู่ข้างนอก เขาจะเข้าไปดูประชุมก่อนว่าจะถึงไหน
“อีกนานไหมไอ้เชฟ”
“อ้าวนาย!! ใกล้แล้วครับ”
“โอเคร” ก็ไม่นานอย่างโจเชฟว่าไม่ถึง 10นาทีด้วยช้ำ
“รอเฮียนานไหม ขอโทษครับ”
“ไม่ค่ะ เฮียเสร็จงานแล้วหรอค่ะ”
“ยังครับไปห้องทำงานเฮียกัน”
“ค่ะ” หลายๆคนเดินออกมาต่างมองพราวฟ้าเป็นตาเดียว แต่มีรึคนหน้ามึนจะปล่อยมือเธอยังคงยืนจับมือเธออยู่แบบนั้นทั้งที่ยังสั่งงานลูกน้องอยู่
“ไอ้เชฟ กาแฟกับน้ำส้มคั้นสดให้ด้วย หนูกินอะไรอีกไหมครับ”
“ไม่ค่ะ สวัสดีค่ะคุณโจเชฟ เฮียค่ะพราวอยากเข้าห้องน้ำ”
“ครับนาย สวัสดีครับคุณพราว”
“ครับ ไปห้องทำงานเฮียกัน เฮียขอโทษที่ให้รอตรงนี้ ไปครับ”
“ค่ะ พราวมีเอกสารให้เฮียเซ็นด้วยพอดี”
มาวินกัยพราวฟ้าเดินมายังลิฟต์ที่ตอนนี้มีพนักงานยืนรอไปชั้นต่างๆหลังจากประชุมเสร็จ พอเห็นเจ้านายหนุ่มเดินมากับสาวสวยซึ่งบางคนก็รู้ว่าเธอคือใคร แต่บางคนก็ไม่รู้ ทุกคนยืนมองมาวินและสาวข้างกาย ไม่เคยเห็นมาวินตะมองใครและปฏิบัติกับใครแบบนี้ ทุกคนได้แต่ยิ้มให้เจ้านายกับสาวสวยข้างกายเขา แต่แล้วมาวินก็พูดในสิ่งที่คิดไม่ถึง ทั้งๆที่คนเยอะอยู่พอสมควร
“วันนี้กลับพร้อมเฮียนะ กลับคอนโดเฮีย”
“ไม่เอาค่ะ พราวเอารถมาเอง”
“เดี๋ยวเฮียให้ไอ้ธันขับกลับให้”
“คุณมาวิน!!”
“ทำไมเรียกแบบนั้นครับไม่ใช่เวลางานสักหน่อย”
“ก็..ชิ..เฮียวินขึ้นไปคุนข้างบนค่ะ”
“ครับๆ” มาวินพาพราวฟ้ามาถึงห้องทำงานก็โดนฟาดหนักๆไปหนึ่งที คนเยอะแยะทำไมต้องพูดตอนนั้น เธออายจนอยากหายตัวได้
“ตีเฮียทำไมครับ?”
“ถามมาได้ เฮียอะคนเยอะแยะ ทำไมไม่รอมาคุยบนห้องค่ะ”
“ทำไมก็เฮียคุยกับเมีย แคร์คนอื่นทำไม”
“แต่นี้มันที่ทำงานนะค่ะ”
“แล้วไง วันข้างหน้าพราวก็ต้องมาเป็นเจ้านายที่นี่อยู่ดี”
“เฮียวิน”
“เฮียพูดจริง ยังไงเป็นเมียเฮียก็เป็นเจ้าของที่นี่เหมือนเฮีย”
“พอค่ะ พราวไม่เถียงด้วย นี้ค่ะเอกสารที่ต้องเซ็นเพิ่มเติมนิดหน่อยค่ะ”
“หอมแก้มก่อน เฮียไม่มีแรงเซ็น”
“เจ้าเล่ห์” พราวฟ้าที่จะก้มไปหอมแก้มโดนดึงไปนั่งบนตักพร้อมกับจูบของมาวิน กว่าจะเซ็นเอกสารเสร็จใช้เวลานานหลายนาทีหอมจนแก้มเธอช้ำไปหมด มาวินยิ่งเอ็นดูคนบนตักมากขึ้นทุกวัน อยู่ใกล้ต้องได้หอมได้ฟัดสาวน้อยตรงหน้าตลอดเวลา เขาไม่ยอมปล่อยโอกาสที่เธอให้ครั้งนี้ไปหรอก รอเวลาที่เธอพร้อมยังไงสะพราวฟ้าก็ต้องมาเป็นนายหญิงของอัครเดช
- ผู้เขียน
