พ่อเลี้ยงอติยืนรอพลอยไพลินอยู่หน้าบ้านแยกย้ายกันตั้งแต่กินข้าวเสร็จนี่ก็เป็นชั่วโมงแล้วยังไม่ยอมออกจากห้องนอนอีก เขายิ่งรีบๆอยู่แต่เธอถ่วงเวลาเล่นซะงั้น
"ใครก็ได้ไปตามพลอยไพลินมาหน่อย บอกว่าผมรีบ"
"มาแล้วๆบ่นทำไมเนี่ย"
หญิงสาวในชุดเอี๊ยมน่ารักสวมหมวกสีดำรวมผมหางม้ายาวสลวยสวมรองเท้าผ้าใบสีดำเข้ากับหมวกและนั่นทำให้ชายหนุ่มถึงกับหยุดมองไม่ได้
"มองขนาดนี้ขึ้นเตียงเลยป่ะ"
"หึ... อ่อยเก่ง ผู้หญิงแรด"
เขาเอ่ยออกมาก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถ หญิงสาวกอดอกจิ๊ปากใส่ชายหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งขึ้นรถไปนั่งข้างเขา
"อ่อยเก่งบ้างผู้หญิงแรดบ้างก็เห็นไม่เคยปฏิเสธนี่"
"ก็ให้ฟรีใครไม่เอาบ้าง"
"ไอ้บ้า!ปากคอเราะร้ายนักนะ ถึงตอนหย่าขึ้นมาอย่ามาคลานเข่ามาหาแล้วกันฉันไม่ใจอ่อนหรอก"
เธอสะบัดหน้าใส่ชายหนุ่มอย่างน้อยใจ กินเธออยู่ทุกคืนแต่ก็ยังไม่วายพูดจาร้ายๆใส่ ใครจะไปดีเหมือนน้องสาวสุดที่รักของเขาล่ะคนนั้นนางฟ้าแสนดีน
