ต้องมนต์บุปผา NC25+

บทที่ 8

เมื่อเห็นนายท่านผู้นั้นเดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับคนของเขา ชุ่ยหลินกลับทำตัวลีบเล็กอยู่ที่มุมหนึ่ง เมื่อบุรุษผู้อยู่ในอาภรณ์สีขาวเห็นนางที่หวาดกลัวเพียงนั้นเขาก็อดส่งยิ้มให้นางไม่ได้ 

 ชุ่ยหลินพลันรู้สึกดีขึ้นเมื่อนายท่านในอาภรณ์ขาวผู้งดงามหาได้ทำใบหน้าเย็นชาเช่นนายท่านชุดดำผู้นั้น เจ้าอี้เหวินเห็นท่าทางของนางจึงเอ่ยทักขึ้นมาก่อน

"เจ้าเป็นบ่าวของนางจริง ๆ ใช่หรือไม่"

"ใช่เจ้าค่ะ ข้าน้อยเป็นบ่าวที่ติดตามคุณหนูตั้งแต่เยาวัยเจ้าค่ะ"

"เช่นนั้นเจ้าเหตุใดละเลยนางเล่า"

เจ้าอี้เหวินเพียงแต่เย้าแหย่แต่ชุ่ยหลินกลับน้ำตาร่วงเผาะ

"เป็นความผิดของบ่าวเองเจ้าค่ะนายท่าน ทั้งหมดเป็นเพราะบ่าวละเลยเอง"

เจ้าอี้เหวินเห็นน้ำตาของนางจึงนึกสงสาร

"เอาเถิดเจ้าหยุดร้อง จะร้องด้วยเหตุใดบัดนี้นางก็ปลอดภัยแล้ว"

ชุ่ยหลินปาดน้ำตา เอ่ยถามออกไปทั้งกลั้นสะอื้น

"ขอถามนายท่านคุณหนูเป็นอะไรหรือเจ้าคะ"

"ไม่ได้เป็นอันใดมาก นางเหตุใดจึงโดนวางยาเจ้ารู้หรือไม่"

"คุณหนูโดนวางยาหรือเจ้าคะ"

"ใช่นางโดนวางยา เจ้าสงสัยผู้ใดหรือไม่"

ชุ่ยหลินส่ายหน้า

"ไม่มีเจ้าค่ะ ไม่มีจริง ๆ"

"เจ้าแน่ใจนะว่าไม่มี"

ชุ่ยหลินยืนยันคำพูดของตนเอง

"เรียนนายท่าน คุณหนูเป็นคุณหนูในห้องหอ คุณหนูของบ่าวไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับผู้ใดเหตุใดจึงมีคนคิดร้าย"

"คุณหนูของเจ้ามีนามว่าอย่างไร"

ชุ่ยหลินเม้มปาก รู้ดีว่าไม่อาจเอ่ยนามจริงของคุณหนูของนางออกไปได้จึงได้กล่าวโกหกออกไป

"คุณหนูแซ่ซือ นามว่าซือ เจ้าค่ะ"

"แซ่ซือ นามซือ หรือ งั้นชื่อของคุณหนูของเจ้าคือซือซือเช่นนั้นหรือ"

"เจ้าค่ะ"

กิริยาของนางทำให้โจวเจ๋อฮั่นรู้สึกว่า บ่าวผู้นี้กำลังโกหก นายบ่าวคู่นี้ไม่อาจปล่อยไปได้จริงๆ เหตุใดจึงต้องพยายามปกปิดตัวตนของสตรีผู้นี้เพียงนั้น หากนางไม่มีเรื่องปิดบังจริง 

คนของโจวเจ๋อฮั่นนำยาที่เคี่ยวเสร็จเข้ามาแล้ว ชุ่ยหลินพยายามป้อนหลิวซือซืออยู่หลายครั้งแต่ไม่เป็นผล โจวเจ๋อฮันจึงถือถ้วยยามาไว้ในมือ จับนางบีบปากแล้วอมยาเอาไว้ในปากตนเองก่อนจะปล่อยลงในปากหอมกรุ่นของนาง

กว่าจะป้อนยาเสร็จชุ่ยหลินก็หัวใจเต้นระรัวเมื่อเห็นภาพใกล้ชิดนั้นเข้าไปเต็ม ๆ 

เมื่อป้อนยาเสร็จ โจวเจ๋อฮั่นจึงลุกขึ้น ใบหน้าของเขาเรียบเฉยอีกทั้งยังเอ่ยเสียงเย็นกับชุ่ยหลินว่า

"เจ้ายังต้องตอบคำถามของข้าอีกหลายคำ"

"นะนายท่านได้โปรดเชื่อข้า ข้าไม่รู้เรื่องอันใดจริงๆ"

โจวเจ๋อฮั่นยังไม่ทันได้เอ่ยถาม คนของเขาก็เร่งเข้ามารายงานอย่างรวดเร็ว

"เรียนนายท่าน ท่านเจ้าเรือนถูกลอบสังหารขอรับ" 

"บัดซบ"

ท่านอ๋องตะโกนอย่างขุ่นมัว เรื่องของเขากับสตรีผู้นั้นยังไม่คลี่คลายอีกทั้งเพิ่งกลับเข้ามาถึงเมืองหลวงก็เกิดเรื่องวุ่นวายอันใดขึ้นอีกกัน