บทที่ 7
522 คำ
โจวเจ๋อฮั่นพาร่างของหลิวซือซือเดินตามชุ่ยหลินไปยังห้องที่พวกนางพัก สตรีผู้นี้เบื้องหลังนั้นคือผู้ใดกันแน่
เขาไม่อาจเชื่อที่บ่าวผู้นั้นบอกว่านางเป็นเพียงบุตรสาวของพ่อค้าต่างแดนที่เดินทางมาค้าขายได้
"ข้าจะให้ท่านหมอมาตรวจดูนางเสียหน่อย"
โจวเจ๋อฮั่นกล่าวอย่างมีน้ำใจ
หลังจากบุรุษออกไปจนหมดแล้วชุ่ยหลินก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าคุณหนูของนางบัดนี้ร่างกายไร้อาภรณ์โดยสิ้น อีกทั้งยังมีร่องรอยเขียวช้ำเกิดขึ้นในบางจุด
จากนั้นเจ้าอี้เหวินผู้นั้นได้นำท่านหมอชราผู้หนึ่งเข้ามาตรวจอาการของคุณหนู ท่าทางหมอผู้นั้นดูแล้วหาใช่หมอธรรมดาดูจะเก่งกาจและเชี่ยวชาญในการรักษาเป็นอย่างยิ่ง
หลังจากตรวจอาการของหลิวซือซือเรียบร้อย ก็เป็นคุณชายผู้นั้นที่รู้อาการของคุณหนูของนาง
ในขณะที่ชุ่ยหลินได้แต่เงี่ยหูฟัง อีกทั้งองครักษ์หลงยังถูกไล่ให้ออกไปด้านนอกบ่าวเช่นนางก็ไม่กล้าขยับทำสิ่งใดแล้ว
สุดท้ายได้แต่กลับมาเฝ้าคุณหนูที่ถูกวางยาสลบด้วยความเป็นห่วง ในใจได้แต่วิตกและสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้น
คุณชายท่านนี้เข้าใจผิดว่าคุณหนูของนางเป็นนักฆ่าแล้วจับถอดอาภรณ์เพื่อคาดคั้นเอาความผิดใช่หรือไม่
แล้วผู้ใดกันที่ทำให้คุณหนูของนางเป็นเช่นนี้ หากคุณหนูเป็นอะไรไปนางจะมีหน้ากลับจวนท่านเสนาบดีได้อย่างไร ชุ่ยหลินขอตายตามคุณหนูไปเสียดีกว่า
"ทูลท่านอ๋อง นางโดนพิษปลุกกำหนัดพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยมั่นใจเพราะนางเริ่มมีผื่นเล็กๆ ขึ้นที่ใบหน้านั่นแสดงให้เห็นว่านางแพ้ตังถั่งเช่าซึ่งเป็นสมุนไพรที่ใช้ในพิษชนิดนี้พ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยจะจัดเทียบยาขจัดพิษให้เพียงดื่มและนอนพักขึ้นมาพิษก็สามารถขจัดได้พ่ะย่ะค่ะ"
"แล้วพิษนี้จะทำให้นางได้รับอันตรายหรือไม่"
"พิษชนิดนี้แม้จะเป็นพิษกำหนัด แต่ส่วนผสมบางตัวหายากยิ่งผู้ได้รับพิษจะคล้ายอยู่ในห้วงแห่งความฝันเมื่อตื่นขึ้นมาจะลืมสิ่งที่เกิดขึ้น คนที่วางยาแม่นางผู้นั้นไม่ต้องการให้นางจำสิ่งใดได้เป็นแน่ ส่วนด้านร่างกายหาได้มีปัญหาไม่ เพียงแต่ต้องพักผ่อนให้มากหน่อยไม่กี่วันก็หายเป็นปกติพ่ะย่ะค่ะ"
"เข้าใจแล้วเชิญท่านหมอหลวงเถิด เรื่องนี้อย่าได้ให้ผู้ใดรู้ข้าจะส่งท่านกลับจวน"
"กระหม่อมจะจัดเทียบยาให้แม่นาง ดื่มให้ตรงเวลาอย่าได้ขาดเพียงเท่านั้นร่างกายก็ฟื้นได้โดยไวพ่ะย่ะค่ะ"
หมอหลวงเกาผู้ซึ่งเป็นหมอประจำพระองค์ของฮ่องเต้ เพิ่งออกเวรมาพักผ่อนที่บ้านได้เพียงหนึ่งคืนคาดไม่ถึงว่าจะถูกคนที่เขาไม่คาดคิดลักพาตัวมากลางดึกเพื่อรักษาสตรีนางหนึ่ง
"ตกรางวัลให้ท่านหมอแล้วส่งเขากลับจวน"
"พ่ะย่ะค่ะ"
- ผู้เขียน
