หม่อมเจ้าดนัยเทพรังสรรค์ทอดพระเนตรไปยังเจ้าของดวงหน้าสวยประหลาดที่ดวงตากำลังเบิกกว้างคล้ายกำลังตกใจอะไรสักอย่าง คงมิใช่เป็นเพราะเห็นท่านหรอกนะ และต้องตกพระทัยเมื่อเห็นหญิงกลางคนร่างใหญ่ที่ชื่อจวงคลานเข้ามาแล้วหมอบกราบลงกับพื้นตรงหน้าพักตร์
“ท่านชายก้อง พระภาติยะของเสด็จพระองค์หญิงตำหนักริมน้ำหรือเพคะ” จวงทูลถามด้วยน้ำเสียงยินดี นางลอบสังเกตชายหนุ่มรูปงามผู้นี้มาพักใหญ่แล้ว ตอนแรกแค่คลับคล้ายคลับคลาว่าใช่ ครั้นได้ยินชวาลาเรียกพระนามนั่นแหละจึงแน่ใจ
“ใช่จ้ะ แล้วรู้จักฉันด้วยรึ”
“รู้จักสิเพคะ หม่อมฉันเคยเห็นฝ่าบาทตั้งแต่ยังองค์เล็กๆ เมื่อตอนตามคุณหญิงนวลละออเข้าไปเฝ้าเสด็จพระองค์หญิง ตอนนั้นว่าฝ่าบาททรงงามแล้ว เจริญชันษาขึ้นกลับงามยิ่งกว่าเก่า งามเหมือนระเด่นมนตรีไม่มีผิด”
รสิกาฟังแล้วหัวเราะคิกออกมาอย่างอดขันไม่ได้ จวงนี่ช่างเปรียบเทียบจริงๆ เธอเคยได้ยินแต่ผู้หญิงถูกชมว่างามเหมือนบุษบาหร
