ชวาลาหันไปมองก่อนเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “รู้จักฉันด้วยรึ”
หญิงกลางคนร่างใหญ่ยกมือขึ้นไหว้แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“ใช่คุณต้นจริงๆ ด้วย คุณต้นจำบ่าวได้ไหมเจ้าคะ บ่าวชื่อจวงเจ้าค่ะ เป็นบ่าวของคุณหญิงนวลละออ ตอนสมัยคุณต้นยังเด็กๆ เคยตามคุณแม่ไปที่บ้านอยู่หลายครั้ง”
ชวาลายกมือรับไหว้แทบไม่ทัน นึกทบทวนความจำอยู่ครู่ใหญ่ “ฉันพอจะนึกออกแล้ว บ้านที่มีอ่างบัวใหญ่ๆ อยู่หน้าบ้าน และมีดอกไม้เยอะๆ ใช่ไหมจ๊ะ แม่จวงเก่งจัง จำฉันได้ด้วย”
แม่จวงยิ้มแป้น “ใช่แล้วเจ้าค่ะ คุณต้นยังเคยชอบล้อบ่าวว่ารูปร่างเหมือนนางยักษ์ และที่บ่าวจำคุณต้นได้เพราะเค้าหน้าไม่ได้เปลี่ยนไปจากสมัยเด็กเท่าไหร่เจ้าค่ะ” จวงบอกแล้วจึงหันไปทางรสิกาที่ยังนั่งนิ่งเฉยอยู่
“คุณหนูเจ้าขา คุณหนูจำท่านเจ้าคุณพิริยะศักดิ์ที่เข้าไปเยี่ยมเจ้าคุณพ่อของคุณหนูเมื่อวันก่อนได้ไหมเจ้าคะ” จวงรีบบอกเพราะกลัวว่าคุณหนูของนางจะหลงๆ ลืมๆ เหมือนที่ลื
