ท่านชายดนัยเทพรังสรรค์ทรงอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกว่าดีพระทัยมากมายเพียงใด ทรงค้นพบความรู้สึกขององค์เองและแน่พระทัยแล้วว่า สายพระเนตรของท่านไม่สามารถทอดพระเนตรหญิงอื่นใดได้อีก นอกจากเธอผู้นี้
ไม่นึกเลยว่าอาการร้อนรุ่มกระวนกระวาย รวมทั้งพระอาการทุรนทุรายที่เกิดขึ้นกับตัวท่านเมื่อคืนจะทำให้ท่านต้องมาหาหลวงตาชุ่ม กระทั่งได้พบกับผู้หญิงที่อยากพบที่สุดอย่างไม่คาดฝันเช่นนี้
ต้องขอบคุณโชคชะตาฟ้าลิขิตที่ดลบันดาลให้ท่านได้พบเจอเธออีกครั้ง และขอสัญญาให้ฟ้าดินเป็นพยานว่า ต่อไปนี้จะไม่ปล่อยให้เธอผู้นี้หลุดลอดจากสายพระเนตรอีกเป็นอันขาด
ท่านชายทอดพระเนตรดวงหน้างามประหลาดที่ตราตรึงอยู่ในพระทัยตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเธอในความฝัน ทำให้ทรงดำริถึงบทกลอนบทหนึ่งจากหนังสือเรื่องอิเหนาที่เสด็จพระองค์หญิงทรงอ่านให้ฟังสมัยท่านยังเยาว์ชันษา และจำจนขึ้นใจมาจนถึงบัดนี้
พักตร์น้องละอองนวลปลั่งเปล่ง
ดังดวงจันทร์วันเพ็งป
