“โอย ปวดชะมัด ไม่น่าคิดอะไรแผลงๆ เลยยายโรสเอ๋ย”
เสียงโอดครวญเบาๆ นั้นดังมาจากรสิกา ที่เอนกายกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ในชุดผ้าแถบคาดอกสีทึมๆ ส่วนท่อนล่างเป็นโจงกระเบนสีคล้ายๆ กัน เพื่อรอให้จวงที่บอกว่าจะไปหายาน้ำมันมานวดให้ พลางใช้มือบีบนวดตัวเองไปมา เธอค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงเดินไปหน้ากระจก มองร่างตัวเองในชุดที่กำลังสวมใส่แล้วอดหัวเราะออกมาไม่ได้
ความจริงเธอใส่ชุดนี้ก็ดีเหมือนกันนะ แม้ตัวเองจะรู้สึกว่าเปิดเผยเนื้อตัวไปหน่อย มองผิวเหลืองลออของตัวเองที่ใครเห็นก็ชมเชยว่าสวย แต่ตัวเธอเองไม่เห็นชอบเลย ยังกับคนเป็นดีซ่าน จำได้ว่าเธอเคยได้ยินญาติผู้ใหญ่หลายคนชมว่ารูปร่างหน้าตาของตัวเองเหมือนนางในวรรณคดี
ตอนเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้าย เคยมีแมวมองจากบริษัทเอเจนซีชื่อดังมาติดต่อให้ไปถ่ายโฆษณาสุราไทยยี่ห้อหนึ่ง ซึ่งตอนแรกเธอก็เกือบจะตกลงแล้ว แต่เมื่อเห็นชุดที่จะต้องสวมใส่แล้วต้องเปลี่ยนใจกะทันหัน เพร
