ตอนที่17

1230 คำ

ตอนที่ 17 “บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามา เป็นภาระคนอื่นเขาเนี่ย” จอมทัพบ่นขณะยื่นมือมาแย่งน้ำจากมือฉัน แค่แบกฉันขึ้นดอยเอง ไม่รู้จะบ่นอะไรนักหนา “ใครขอให้นายแบกฉันกันล่ะ” “ยัยนี่หนิ!” เขาทำท่าจะลุกขึ้นมาบีบคอฉันแต่โชคดีที่พี่หนึ่งเขาไว้เสียก่อน “อะไรวะ เมื่อกียังเห็นดีๆกันอยู่เลย” “มึงดูเวนิสสิ มันน่าตีปากมั้ย” ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขาพลางไปหลบหลังพี่หนึ่ง นั่นยิ่งทำให้จอมทัพแทบจะลุกมาบีบคอฉันอีกครั้ง “เอาน่า มึงก็อย่าไปหาเรื่องน้องสิวะ ไปช่วยเขาเดินไฟฝั่งนู้นไป มึงอะ” “เหอะ” เขาสถบเบาก่อนจะลุกเดินออกไป แต่ก่อนไปก็ไม่วายก้มลงกระซิบข้างหูฉัน “ยัยเนรคุณ” เนรคุณ? นี่เขาว่าฉันเนรคุณหรอ กรี๊ดดดด เอ๊ะ หรือฉันเนรคุณจริงๆวะ ขอคิดก่อน เขาแบกฉันขึ้นมา พอถึงที่ปุ๊บ ฉันก็กระโดดลงจากหลังเขาปั๊บ แล้วก็มีคนชวนฉันมานั่งพักตรงนี้ ฉันเลยรีบตามคนนั้นมาเพราะเขาบอกที่ศาลาพี่ขนมและน้ำ อ่า หรือจะเป็นเพร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม