เวลาผ่านไปเกือบสี่สิบนาทีก็ยังไม่มีวี่แววจะเจอเวนิสเลย
“โธ่เว้ย คอยดูนะถ้าเจอจะจับผูกไว้กับตัวเลยแมร่ง”
จอมทัพสถบออกมาอย่างหัวเสีย เขารับผ้าจากเพื่อนมาซับเหงื่อที่ไหลท่วมกายลวกๆ
“กูว่าน้องไม่เป็นไรหรอก แถวนี้ไม่ได้มีอันตรายอะไรสักหน่อย”
เบย์ตบบ่าเพื่อนพลางพูดให้กำลังใจ
“ลุงครับแถวนี้มีน้ำตกมั้ย”
“มึงจะหาน้ำตกทำไมวะ ไอจอมทัพ”
“ตอนขึ้นมา เวนิสงอแงอยากเล่นน้ำตก”
ลุงชาวบ้านไม่ตอบแต่ทำสีหน้าเครียดแทน
“ลุงกลัวว่า”
“กลัวอะไรครับลุง”
“ลุงเกรงว่าหนูคนนั้นจะโดนพวกโจรจับไปครับ”
“โจรอะไรวะ!!”
“เห้ย ไอจอมทัพ ใจเย็นๆ”
“แมร่งเอ้ย! ถ้าอีกสิบนาทีไม่เจอ กูจะเผาแมร่งทั้งป่านี้แหละ”
“เป็นพวกมาแอบสมบัติจากโรงศพหนะครับ สองสามวันก่อนมีชาวบ้านเจอพวกมัน”
“แล้วทำไมไม่รีบบอกวะ!!”
จอมทัพตวาดเสียงดังก่อนจะหันไปสั่งรุ่นน้องตัวเอง
“ไอที มึงลงไปด้านล่าง โทรตามเบอร์นี้แล้วบอกว่ากูเรียกให้มาที่นี่ด่วน”
“
