กลบุหงา

8

อันว่าเวลาเปลี่ยน ใจคนก็อาจสั่นคลอนไปบ้าง คราแรกนั้นอุ่นก็หมายหมั้นปั้นมืออยากได้ดอกแก้วไปเป็นสะใภ้ แต่พอสามีสนับสนุนหลานสาวของตนเองซึ่งเป็นญาติกัน แม้จะเป็นแค่ญาติห่างๆ แต่เมื่อมีเงินมีทองแลร่ำรวยไม่แพ้กัน จักกลายเป็นญาติสนิทขึ้นมาในทันที ทำให้อุ่นไขว้เขว นึกชอบอกชอบใจสายบัวอยู่เหมือนกัน อีกทั้งฝั่งกระโน้นก็มีของกำนัลไม่เคยขาดมือ ไปมาหาสู่กันเช้าเย็น ทำให้อุ่นยิ่งเอนเอียงหรือจะพูดให้ถูกคือ ได้ทั้งหลานฝั่งสามี และหลานฝั่งญาติตัวเองไปเป็นเมียลูกชายทั้งสองคนจะยิ่งดี

เกื้อรับไหว้ดอกแก้วแทบไม่ทัน เขารู้ว่าหล่อนแสบแค่ไหน รู้จักกันมาหลายปีเขาโดนหล่อนแกล้งเสียหลายครั้ง หล่อนเป็นแม่ตัวแสบของทุกคน

เขาจำได้ว่าหล่อนเคยเอามดแดงและหมามุ่ยมาแกล้งเขา วันนั้นเขานอนซมเพราะผิวอักเสบไปหลายวัน

แม่ตัวดีไปเยี่ยมเขาเหมือนกับสำนึกผิด ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ แลหลังจากนั้นก็ไม่กล้าแกล้งเขาแรงๆ อีกเพราะเขาไม่ได้บอกใคร ว่าหล่อนเป็นคนแกล้งเขา หากรู้เข้าหล่อนคงโดนเฆี่ยนหลังลาย ซึ่งเขามิได้ต้องการให้เป็นเช่นนั้น

“พี่เกื้อมาพอดีเลย กำลังจักได้เวลาอาหารกลางวันเลยเจ้าค่ะ ขอเชิญพี่เกื้อรับประทานอาหารด้วยกันก่อนนะเจ้าคะ” หล่อนเชื้อเชิญเป็นอย่างดี ทำให้เกื้อนึกแปลกใจไม่น้อย

เกื้อไม่ได้ตอบว่ากระไร เขาเดินตามหล่อนเข้าไปในบ้าน มองโต๊ะอาหารที่สาวใช้กำลังช่วยกันจัดอย่างสนใจ พบว่าวันนี้มีเมนูอาหารมากมาย

“สวัสดีค่ะคุณเกื้อ วันนี้คุณหนูดอกแก้วเข้าครัวทำอาหารเองเลยนะเจ้าคะ รับรองว่าอร่อยเจ้าค่ะ” แพงรีบพูดจาสนับสนุน เพราะรู้อยู่แก่ใจว่านี่คือชายที่เจ้านายทั้งสอง ซึ่งเป็นอาของดอกแก้วอยากให้ออกเรือนกับเจ้านายสาว

เกื้อมองเมนูแกงส้มของโปรดของตัวเองแล้วตักมาชิมดูเป็นคำแรก ดอกแก้วยิ้มในหน้า กลั้นขำเอาไว้สุดฤทธิ์สุดเดช

“แค่ก ๆ ๆ” เกื้อถึงกับสำลักกับรสชาติแกงส้มของดอกแก้ว จนต้องรีบยกน้ำขึ้นดื่มแทบไม่ทัน

“พี่เกื้อเป็นกระไรหรือเจ้าคะ ไม่อร่อยหรือเจ้าคะ” ดอกแก้วแกล้งเอ่ยถาม พลางยิ้มขบขัน หล่อนเติมพริก เกลือและมะนาวเข้าไปอีกเท่าตัว รสชาติก็เลยชวนแสบคอและถ้าพูดกันตรงๆ คือกินไม่ได้นั่นแหละ

หมั่นไส้อีตาขี้เก๊กนัก หน็อย... ถือตัวว่าสาว ๆ ชอบเยอะใช่ไหม ต้องแกล้งเสียให้เข็ด

เกื้อดื่มน้ำหมดไปเป็นแก้ว มองแกงส้มอย่างขยาด เขานึกทบทวนเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น หลายปีมานี้เขามารับประทานอาหารที่บ้านของเพียรกับอินบ่อยครั้ง อินมักบอกว่าฝีมือการทำอาหารที่สุดแสนอร่อยที่เขาได้ลิ้มรสคือฝีมือของดอกแก้ว เขาชักจะไม่แน่ใจแล้วว่ามันจริงหรือไม่ หรือเพราะอาทั้งสองของหล่อนแค่อยากพูดให้หลานสาวได้หน้าเท่านั้น

“ชิมดูสิว่ารสชาติเป็นอย่างไร” เกื้อตอบเสียงขรึมหน้านิ่ง ดอกแก้วแอบมุ้ยหน้า ใครจะกล้าชิมกันเล่า รสชาติห่วยแตกเสียขนาดนี้

“เหตุใดไม่ชิมเล่า ต่อไปเจ้าจักได้ปรับปรุงรสมือทำอาหารเสียบ้าง มิใช่ทำอาหารไม่เป็นสับปะรดเช่นนี้”

“นี่พี่เกื้อหาว่าน้องทำอาหารไม่เป็นสับปะรดอย่างนั้นหรือเจ้าคะ”

“คุณหนูมีกระไรเจ้าคะ เสียงดังลั่นบ้านไปหมด ทำแบบนี้มันไม่งามนะเจ้าคะ” แพงรีบเอ่ยเตือน

“ก็พี่เกื้อหาว่าอาหารที่ฉันทำฝีมือไม่เป็นสับปะรด”

“คุณเกื้อไม่ชอบอาหารฝีมือของคุณหนูดอกแก้วหรือเจ้าคะ บ่าวชิมแล้วอร่อยนะเจ้าคะ”

“อย่างนั้นหรือแม่แพง ไหนแม่แพงลองชิมซิ แล้วตอบฉันมาว่าอร่อยหรือไม่” เกื้อรู้แน่แล้วว่าโดนแกล้ง แต่เหมือนดอกแก้วจะไหวตัวทันเสียก่อน หล่อนรีบยกชามแกงส้มขึ้นมา ก่อนจะพาไปเททิ้งที่ริมหน้าต่างบ้านด้วยท่าทีโกรธ ๆ

“ไม่อร่อยก็ไม่ต้องกิน ฮือ ๆ ๆ เสียใจที่สุดที่โดนว่าโดนตำหนิเรื่องรสมือเช่นนี้” คนพูดรีบวิ่งหนีร้องไห้เข้าห้องไปในทันที พอเข้ามาถึงในห้องก็รีบลงกลอนแน่นหนา ก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมา

“คุณหนูดอกแก้ว คุณหนูเจ้าคะ คุณเกื้อไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นดอกนะเจ้าคะ คุณหนูเปิดประตูให้บ่าวก่อนนะเจ้าคะ” แพงรีบเคาะประตูเรียก แต่ไม่ได้รับการตอบรับอันใด นอกจากเสียงร้องไห้ที่ดังออกมาจากในห้อง

“คุณเกื้อดูสิเจ้าคะ คุณหนูร้องไห้เสียใจใหญ่แล้ว คุณหนูอุตส่าห์ทำอาหารให้คุณเกื้อเลยนะเจ้าคะ แกงส้มนั่นอิฉันก็ชิมแล้ว มันอร่อยจริงๆ นะเจ้าคะ” แพงรีบไปชิมแกงในหม้อรสชาติก็อร่อย เลยรู้สึกขัดเคืองเกื้อยิ่งนัก

เกื้อได้แต่ยืนอึ้ง เขาลองชิมแกงที่แพงตักมาให้ชิมอีกครั้ง ก่อนจะเข้าใจทุกอย่างแจ่มแจ้ง

“คุณหนูดอกแก้วคงไม่ออกมาจากห้องแล้วละเจ้าค่ะ เชิญคุณเกื้อกลับไปก่อนนะเจ้าคะ” แพงเอ่ยขึ้นพานโกรธแทนคุณหนูของตนไปด้วย

“แกงนี่รสชาติไม่ได้เป็นแบบนี้แต่แรก”

“คุณเกื้อคงเป็นอย่างที่คุณหนูพูด ตอนนี้มีผู้หญิงมาชอบพอมากมาย เลยหาเรื่องตำหนิติเตียนคุณหนูของบ่าวจนร้องไห้เสียใจวิ่งหนีเข้าห้องไปเช่นนี้”

“แม่แพง!” เกื้อเอ่ยเรียกเสียงดุ นั่นทำให้แพงได้สติว่าไม่ควรพูดจาไม่ดีกับเกื้อเพราะตนเองเป็นแค่บ่าว

“บ่าวขอโทษเจ้าค่ะ” แพงคุกเข่าลงตรงหน้า พลางยกมือไหว้ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ ดอกแก้วที่แอบมองอยู่ถึงกับมุ่ยหน้าใส่ในทันทีที่เห็นบ่าวรับใช้ทำเช่นนั้น