“ไง หายดีแล้วก็ร่านเลยหรอ เธอนี่เก่งจริงๆ เลยนะ” เมื่อเสียงของคาร์ลอสดังขึ้นก็ทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่นั้นทำท่าจะลุกขึ้นเพื่อจะเดินหนี้ไปอีกทางแต่ทว่า…
“จะไปไหน!!” เขากระชากแขนของเธอไว้พร้อมกดเธอลงนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
“ไอ้หน้าหวานคนนั้นเป็นใคร เหยื่อใหม่เธอหรอ หาเหยื่อได้ดีหนิหล่อสะด้วย”
“เราไม่เคยรู้จักกันคะ เขาเป็นเจ้าของหมาที่วิ่งเข้ามาหาหนูที่ท้ายสวน เราก็แค่ทำความรู้จักตามประสาเพื่อนบ้านกันก็เท่านั้น” ร่างบางพยายามอธิบายให้ร่างหนาเข้าใจ ก่อนจะดันอกแกร่งที่โน้มกั้นเธอไว้ออกเพื่อที่เธอจะได้ลุกขึ้นจากโซฟา
“นอกจากจะร่านขึ้นแล้วยังตอแหลด้วยเก่งงั้นหรอ” คำพูดแสนหยาบคายหลุดออกจากปากเขาผ่านทะลุหูทั้งสองข้างของร่างบาง
“นี่!!!คุณคาร์ลอสมันจะมากเกินไปแล้วนะ!!!” ร่างบางที่ถูกต่อว่ามานักต่อนักเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ เธอตะคอกใส่ร่างหนาที่อยู่ตรงหน้าโดยไม่คิดเห็นผลที่กำลังตามมาเลย
“โมโหหรอ หึ
