ตลอดเวลาที่เนญ่านอนพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลราวอาทิตย์กว่า ไร้การมาเยี่ยมเยือนของร่างหนา เขาไม่มาเยี่ยมหรือสนใจเนญ่าเลยสักนิดตลอดเวลาที่ร่างบางไม่อยู่เขาก็เรียกรินลดาไปหาแทบทุกวันเขาใช้เวลาที่เนญ่าไม่อยู่เสพสุขจากผู้หญิงคนอื่นโดยไม่สนใจเลยว่าเนญ่าจะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่
มีเพียงไอทรานที่ไม่ยอมห่างจากเธอแถมยังคอยเฝ้าดูแลเธอเหมือนกับคนรักทั้งๆ ที่เธอไม่ใช่คนรัก เขาโทรไปลางานจากนายของเขาเพื่อมาดูแลเนญ่าจนวันนี้เป็นวันที่เธอนั้นจะได้ออกจากโรงพยาบาล
“ขอบคุณมากนะคะที่คอยดูแลเนญ่ามาเป็นอาทิตย์ๆเลย ขอบคุณจริงๆคะ” ฉันไม่รู้ว่าฉันหลับไปตอนไหนและมาฟื้นที่โรงพยาบาลได้ยังไงแต่ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลฉันไม่เห็นแม้กระทั่งเงาของเขาเลย ทำไมนะทำไมเขาถึงได้ใจร้ายขนาดนี้
“ผมยินดีที่จะดูแลครับ” ไอทรานเอ่ยและช้อนตามองดูร่างบางที่ต่างไปจากเมื่อก่อนใบหน้าที่เคยสดใสร่าเริ่งมันหายไปไหนหมดทำไมตอนนี้ใบหน้าขอ
