เจ้าเว่ยดันร่างตนเองให้ห่างใบหน้าเขาเล็กน้อย ใบหน้างดงามปนเย้ายวนของเจ้าเว่ยทำให้ฝูจื่อหรงครางด้วยความหลงใหล
"หม่อมฉันคิดผิดที่หนีฝ่าบาทมาและไม่ยอมเปิดเผยฐานะ และเพิ่งรู้จิตใจตนเองว่าคิดถึงฝ่าบาทเหลือเกินเพคะ"
เสียงหวานดั่งเสียงเพลงพิณของเจ้าเว่ยทำให้ฝูจื่อหรงอดทนไม่ไหวกดศรีษะเล็กลงมาจุมพิตอีกครั้ง
ในตอนนี้เขาไม่ต้องการให้นางเอ่ยสิ่งใดออกมาจากปากบางนอกจากส่งเสียงครางแห่งความเสียวซ่าน
เจ้าเว่ยดึงเสื้อของฝูจื่อหรงออกจากกันเผยให้เห็นความแข็งแกร่งของมัดกล้ามภายใน หญิงสาวกลืนน้ำลายแล้วไล้ลิ้นเลียตรงหัวนมเล็กที่เกร็งขมวดเป็นปมชูชัน เธอใช้ฟันขบกัดเบาๆอย่างหยอกเย้า
ฝูจื่อหรงแหงนหน้ากดศรีษะเล็กให้แนบชิดอกเขา ปล่อยให้นางใช้ลิ้นเลียสลับทั้งสองข้างอย่างที่เขาเคยทำกับอกของนาง
ฝูจื่อหรงเลียริมฝีปากที่แห้งผาก ปากอ้าพะงาบราวกับกำลังขาดอากาศหายใจ เมื่อคนตัวเล็กที่ทาบทับไล้เลียลงไปถึงหน้าท้องแข็งแกร่ง
