ฝูจื่อหรงใช้ปากและลิ้นดูดริมฝีปากเล็กอย่างหยอกเย้าปนกระหาย เขาไม่ได้รุกร้ำเข้าไปภายใน เพียงแต่ดูดชิมริมฝีปาก และไล้เลียราวไม่รู้อิ่ม
เจ้าเว่ยพึ่งตระหนักได้ว่าการย่างก้าวเข้ามาในตำหนักแห่งนี้เหมือนหาเรื่องใส่ตัวโดยแท้ ก่อนหน้านั้นนางเข้ามาเป็นเพราะเขาลักพานางมาเพื่อกักขังอยู่ที่นี่
แต่บัดนี้นางก้าวขาเข้ามาหาเขาถึงที่เหมือนนางจะผูกมัดตนเองไว้กับเจ้าเต้บ้าตัณหาผู้นี้ด้วยตัวเอง แถมนางยังอ่อนปวกเปียกแนบอกเขาทุกครั้งเมื่อเขาสัมผัส
เรียนผูกต้องเรียนแก้แล้วเจ้าเว่ยเอ๋ย
อย่างไม่ทันตั้งตัว ฝูจื่อหรงลุกขึ้นรวบร่างอรชรไว้ในอ้อมแขนก่อนอุ้มนางขึ้นแล้วพาเดินตรงมายังห้องอีกด้านหนึ่งที่อยู่ติดกัน
"ฝูจื่อหรงท่านจะพาข้าไปไหน" เจ้าเว่ยกวาดสายตามองไปทั่วอย่างตกใจ แต่เมื่อเห็นในห้องอย่างชัดเจนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่นี่ตกแต่งคล้ายห้องประชุมขนาดเล็ก มีกระดานหมากวางไว้อีกด้านหนึ่ง อย่างน้อยก็ไม่ใช่ห้องนอนอย
