เจ้าเว่ยโดนฝูจื่อหรงกักตัวอยู่ในตำหนักโดยไม่มีทีท่าว่าเขาจะปล่อยนางออกมา เขาให้นางกินข้าวเย็นเป็นเพื่อนหรือจะเรียกว่าให้เขากินเป็นเพื่อนนางมากกว่า
ฝูจื่อหรงเอาแต่จับจ้องนิ้วมือเรียวที่คีบนั่นคีบนี่เข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
เขาหลอกหล่อนางด้วยอาหารมากมาย พลางป้อนให้นางด้วยรอยยิ้มบางๆเมื่อเห็นนางกินทุกคำด้วยความกระตือรือล้น
"ฝ่าบาทไม่เสวยหรือเพคะ อาหารตั้งมากไม่เห็นจะเสวยสิ่งใดนอกจากสุรานั่น" นางกล่าวจบก็อ้าปากงับอาหารจากตะเกียบเงินที่เขาคีบให้ทันที
ฝูจื่อหรงพึงใจเมื่อนางทำตาโตแล้วพยักหน้าให้กับรสชาติที่ถูกอกถูกใจ
ตงกงกงถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเห็นฮ่องเต้ใช้ตะเกียบเงินซึ่งถือเป็นของใช้ส่วนพระองค์คีบอาหารเพื่อป้อนองค์หญิงแคว้นเหลียง
พระองค์คงจะถูกพระทัยองค์หญิงเป็นอันมาก นับตั้งแต่แอบลักพาตัวนาง จนถึงทรงอนุญาตให้นางเข้ามาให้ตำหนักนี้โดยไม่ไว้หน้าพระสนมองค์ใดแม้แต่นิด
"ฝ่าบาทเสวยบ้าง
