“เจ้าจงปรนนิบัตินายหญิงให้ดี” เก๋าจี๋ไม่ได้บอกบุรุษผู้นั้นว่าฟางกุ้ยเฟยคือใคร บุรุษผู้นี้ร่างกายกำยำ ใบหน้าหล่อเหลา ถึงแม้จะเทียบกับฝ่าบาทไม่ได้แต่ก็นับว่าเป็นบุรุษที่น่าเสน่หาอีกผู้หนึ่งในแผ่นดิน ดวงตาของเขายังมีผ้าปิดตาพันอยู่โดยรอบ
“เจ้าคือชายบำเรอของข้า เจ้าชื่ออะไร” ฟางกุ้ยเฟยถามอย่างกระหาย เมื่อเก๋าจี๋เปลื้องผ้าคลุมของบุรุษผู้นี้ออกเพื่อเผยเรือนร่างให้ฟางกุ้ยเฟยเชยชม
“ข้าคือจางหลงขอรับ เป็นบัณฑิตยากจน ขอบคุณนายหญิงที่ช่วยท่านแม่ของข้าจนอาการป่วยหายดี ข้ายินดีปรนนิบัติท่านอย่างดีที่สุด” จางหลงคุกเข่าลงทั้งที่ดวงตามืดสนิท เขาประสานมือคารวะฟางกุ้ยเฟยอย่างขอบคุณ
“ข้าพึงใจเจ้ามากจางหลง หากเจ้าปรนนิบัติข้าจนตั้งครรภ์ได้ เจ้าจะได้รับรางวัลอย่างงาม ท่านแม่ของเจ้าจะสุขสบายไปชั่วชีวิตของนาง”
“ข้าน้อยจะทำเต็มที่ ขอนายหญิงโปรดวางใจ”
ฟางกุ้ยเฟยพยักหน้าให้เก๋าจี๋อย่างพึงใจ นางโบกมือไล่นางกำนั
