ฟางกุ้ยเฟยกัดริมฝีปากแน่น นางอยากได้เขามากกว่าสิ่งที่เขาให้ หัวใจและร่างกายของเขาควรจะเป็นของนางด้วย แต่เมื่อเห็นและได้ยินว่าฝ่าบาททรงเรียกร้องหาสตรีอื่นทำให้ฟางกุ้ยเฟยเจ็บแค้นนัก ทุกคำกล่าวของฝ่าบาทล้วนเป็นความจริงที่ทิ่มแทงให้จิตใจของนางเจ็บปวดเหลือเกิน
“ส่งเสด็จพระสนม” ฝูจื่อหรงกล่าวเสียงดังพลางขยับกายล้มตัวลงนอนที่แท่นบรรทม เขาหลับตาพลางนึกถึงสตรีที่จากเขาไปโดยไม่ทันร่ำลา
ฟางกุ้ยเฟยยอบกายก่อนหันร่างเดินกลับออกไป ในหัวใจเจ็บแค้นทั้งรวดร้าว นางนึกถึงสัญญาเมื่อครั้งยังเป็นคุณหนูใหญ่ของท่านเสนาบดี
นางคือฟางเยี่ยเถียนผู้งดงามและสูงส่ง แค่เพียงเอ่ยชื่อนางออกมาในหมู่บุรุษแคว้นชินไม่มีชายใดไม่รู้จัก ความงดงามและความสามารถของฟางเยี่ยเถียนต่างเป็นที่ประจักษ์ไปทั่วแว่นแคว้น ทำให้บรรดาคุณชายผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายล้วนชื่นชมต่างส่งของหมั้นมาสู่ขอกับบิดาไม่เว้นแม้แต่วันเดียว
แต่แล้วความเย่อหยิ่งของ
