หว่านซูฉี นายหญิงซูแห่งยุค 70

บทที่ 10 ลองชุดแต่งงาน

หลังจากพนักงานเดินจากไป หว่านซูฉีมองค้อนชายหนุ่มอีกครั้ง

“ฝึกการต่อสู้แบบนั้นมาจากไหน”

“พี่จื่อหานสอนให้ค่ะ” หว่านซูฉีเลือกที่จะตอบว่าจื่อหานสอนให้ แทนหว่านเหวินเปียวผู้เป็นพี่ชาย

หยางซีห่าวขมวดคิ้วเล็กน้อย ใครกันนะสอนการต่อสู้ได้เฉียบขาดเช่นนี้ หากได้มาเป็นทหารคงดีไม่น้อย

พอเห็นว่าอีกฝ่ายดูสนใจจึงอธิบายว่า ชายที่เธอพูดถึงนั้นเป็นใคร

“พี่จื่อหานเคยเป็นทหารเก่า แต่เพราะมีปัญหากับทางบ้าน เลยลาออกจากราชการพาน้องสาวมาอยู่ในหมู่บ้านค่ะ และน้องสาวของพี่จื่อหานคือพี่สะใภ้ฉันเอง ฉันมีเนื้อกินก็เพราะพี่จื่อหานนี่แหละ แต่หลังจากฉันแต่งงานกับคุณ...” เมื่อเห็นสายตาคมเข้มมองมาอย่างตำหนิ เธอจึงเปลี่ยนคำพูดอีกครั้ง

“หลังจากที่ฉันแต่งงานกับพี่แล้ว พี่จื่อหานคงย้ายออกมาจากหมู่บ้าน และชวนพี่ใหญ่และพี่สะใภ้มาด้วย แต่ไม่รู้ว่าบ้านหว่านจะยอมหรือไม่”

คิดถึงเรื่องนี้หว่านซูฉีมีแววตากังวลเล็กน้อย หากเรื่องที่เธอให้พี่จื่อหานไปจัดการไม่เป็นผล คงต้องขอความช่วยเหลือจากคนตรงหน้าแทน เนื่องจากเวลากระชั้นชิดเข้ามาแล้ว หากบ้านหว่านไม่ยอมให้แยกบ้านคงแย่

หยางซีห่าวดูคล้ายจะเข้าใจในสิ่งที่หว่านซูฉีพูด เขาพยายามนึกหน้าตาของคนที่ชื่อจื่อหาน หากจำไม่ผิดตอนที่เหวินเปียวช่วยเขาไว้มีชายคนหนึ่งอยู่ด้วย ถ้าเดาไม่ผิดชายคนนั้นคงชื่อจื่อหานเป็นแน่

“อยู่ที่ว่าเรื่องวันนี้ฉีเอ๋อร์จะเอาผิดคนที่หลอกน้องมาขายหรือไม่ พี่ยินดีจะช่วยเหลือนะ ในเมื่อบ้านหว่านและทุกคนรู้ว่าน้องเป็นคนอ่อนแอและขี้ขลาด ยิ่งน้องกลับไปอย่างปลอดภัยทุกคนจะต้องสงสัย เรื่องนี้พี่พอจะช่วยได้ สนใจจะร่วมมือกันไหมล่ะ”

หยางซีห่าวคิดว่าเรื่องนี้ไม่น่ายาก อีกทั้งหลักฐานคนของเขาจัดการเก็บกวาดด้วยตัวเอง หากจะสืบลึกอีกหน่อยว่ากลุ่มคนที่ตายนั้นเป็นใคร คงมีหลักฐานสาวไปถึงผู้ว่าจ้าง

เมื่ออีกฝ่ายยื่นข้อเสนอมา หว่านซูฉีจึงเงยหน้ามอง “พี่มีความเห็นอย่างไร แต่ฉันคิดว่าป้าสะใภ้คงไม่จัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เธอคงให้คนรู้จักจัดการให้ เพราะตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา ป้าสะใภ้ไม่ออกจากหมู่บ้านเลย มีเพียงน้องชายจากบ้านเดิมมาหาครั้งเดียว”

เรื่องนี้เธอไม่ปล่อยไว้เช่นกัน หากปี้เจียวไม่จัดการด้วยตนเอง คงสั่งให้น้องชายจัดการให้ ในเมื่อกล้าทำร้ายเธอก็อย่ามาตำหนิแล้วกันหากเธอจะเล่นงานกลับ

“ไม่ยาก หากน้องชายป้าสะใภ้ของฉีเอ๋อร์เป็นคนติดต่อเรื่องนี้ คงหาหลักฐานได้ไม่ยาก เรื่องนี้พี่จัดการเอง อยู่ที่น้องนั่นแหละว่าจะเอายังไง”

เรื่องนี้หยางซีห่าวไม่คิดจะปล่อยไปเช่นกัน กล้าดีถึงขนาดจะขายว่าที่ภรรยาเขาและยังกล้าคิดที่จะสับเปลี่ยนตัวเจ้าสาวอีก คนพวกนั้นเห็นเขาง่ายและโง่ขนาดนั้นเลยหรือ

หว่านซูฉีทำเพียงพยักหน้าให้เท่านั้น เนื่องจากสายตามองเห็นพนักงานกำลังนำอาหารมาให้

ทั้งสองจึงหยุดสนทนากันเรื่องนี้ ก่อนจะลงมือกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย โดยที่ไม่รู้เลยว่าเวลานี้ในหมู่บ้านต่างก็ออกตามหาหว่านซูฉีกันจ้าละหวั่นแล้ว

สำนักงานซูเม่ย

ทันทีที่เห็นจื่อหานเดินเข้ามา พนักงานหลายคนต่างรู้จักว่าเขาคือคนสนิทอีกคนของนายหญิง ในสำนักงานแห่งนี้มีไม่กี่คนเท่านั้น ส่วนมากจะรู้จักหน้าตาของนายหญิงซูดี ทว่าทุกคนเลือกที่จะเงียบ เนื่องจากนายหญิงซูนั้นช่วยเหลือตนเองและครอบครัวไว้ อีกทั้งยังให้งานดี ๆ ทำ

“อาหมิงอยู่ใช่ไหม”

“อยู่ครับคุณจื่อหาน” คนงานคนหนึ่งตอบกลับ

“อืม” จื่อหานพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปยังห้องทำงานของตู้หมิงทันที

ไม่มีการเคาะประตูใด ๆ เขาเดินเข้าไปด้วยท่าทางกลัดกลุ้มเล็กน้อย

ตู้หมิงเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารมองไปยังสหายด้วยความแปลกใจ

“วันนี้ทำไมถึงเข้ามาที่สำนักงานได้ล่ะ”

“ออกมาตามหานายหญิง” จื่อหานตอบกลับสหายและดึงเก้าอี้มานั่งตรงข้าม

“เกิดอะไรขึ้นกับนายหญิง นายหญิงหายไปได้อย่างไร”

ตู้หมิงลุกพรวดด้วยความตกใจ เมื่อรู้จากปากสหายว่าเจ้านายหายไป

จื่อหานจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟัง

“เรื่องมันเป็นอย่างที่ฉันเล่าให้นายฟังนั่นละ”

“สรุปแล้วเวลานี้นายหญิงอยู่กับผู้พันหยาง?” ตู้หมิงแปลกใจไม่น้อย แต่กลับเบาใจลงพอรู้ว่าเจ้านายปลอดภัย

“อืม ในหมู่บ้านตามหากันให้วุ่นเลยละ นี่ตั้งใจว่าจะมาดักรอนายหญิง จะส่งข่าวเรื่องในหมู่บ้านให้รู้ ตอนนี้อาเปียวและน้องสาวฉันขอแยกบ้านแล้ว”

พอนึกถึงเรื่องนี้จื่อหานอดที่จะบ่นไม่ได้ บ้านหว่านก็กระไร รักหลานไม่เท่ากัน มีเพียงพ่อเฒ่าหว่านเท่านั้นที่ดูจะปกติที่สุด จากนั้นทั้งสองคนนั่งปรึกษากันเรื่องงานกันต่อ

ด้านหว่านซูฉี หลังจากที่ทั้งสองคนกินอาหารเรียบร้อยแล้ว หยางซีห่าวจึงพาหญิงสาวมายังร้านตัดชุดแต่งงาน

“สวัสดีค่ะท่านผู้พัน ชุดแต่งงานเตรียมพร้อมแล้วค่ะ” พนักงานสาวเดินเข้ามาทักทายเมื่อเห็นว่าใครเดินเข้ามา

“พาเจ้าสาวของผมไปลองชุดก่อน ฉีเอ๋อร์พี่รออยู่ตรงนี้นะ หากต้องแก้ไขหรือไม่ชอบใจส่วนใด บอกให้พนักงานหาชุดที่ชอบให้ได้เลย” หยางซีห่าวตอบกลับพนักงานของร้านน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะบอกหว่านซูฉีด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น

“ค่ะพี่ซีห่าว” หว่านซูฉีตอบรับ และเดินตามพนักงานเข้าไปหลังร้าน

เวลาผ่านไปพักใหญ่ หว่านซูฉีจึงเดินออกมาด้วยชุดแต่งงานเพื่อให้ชายหนุ่มดู ทันทีที่หยางซีห่าวเห็นว่าที่เจ้าสาวของตน ลมหายใจของเขาพลันสะดุดทันที

ภาพตรงหน้าของชายหนุ่ม หญิงสาวสวยดั่งภาพวาด จนทำให้มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยด้วยความพอใจ

“ช่วยวัดขนาดร่างกายของภรรยาผมไว้ด้วย ขอชุดสำหรับอยู่บ้านยี่สิบชุด ชุดทางการยี่สิบชุด และชุดออกงานอีกยี่สิบชุด”

ไม่ว่าใครได้ยินประโยคเหล่านี้ล้วนตกตะลึงไปหมด รวมถึงหว่านซูฉีด้วยเช่นกัน

“พี่ซีห่าวมันเยอะไปค่ะ ลดลงมาอย่างละครึ่งหรืออย่างละห้าชุดก็พอแล้ว” เธอรีบเอ่ยห้าม แค่ชุดในมิติที่มีก็ใส่ไม่หมดแล้ว นี่จะซื้อเพิ่มไปทำไมกัน

“เอาตามที่พี่บอกเถอะ เป็นคุณนายผู้พันหยางต้องไม่น้อยหน้าใคร”

เพียงเท่านี้หว่านซูฉีก็ไม่คิดจะห้ามอีก เธอแค่เสียดายที่ต้องตัดชุดมากขนาดนี้โดยไม่จำเป็น

“ได้ค่ะท่านผู้พัน เชิญคุณนายทางด้านนี้เลยค่ะ”

พนักงานยิ้มอย่างดีใจเมื่อได้ยอดสั่งซื้อจำนวนมาก ก่อนจะเอ่ยชวนหว่านซูฉีเข้าไปวัดตัวและเอาแบบชุดต่าง ๆ ให้เลือก

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองจึงเดินออกมาจากร้านโดยมีชุดของหว่านซูฉีติดมือมาด้วยห้าชุดสำหรับใส่อยู่บ้าน ส่วนที่เหลือทางร้านจะจัดส่งไปให้ทีหลัง

“ถามจริงเถอะ พี่รวยมากหรือไง จ่ายเงินมากแบบนี้โดยไม่กะพริบตา”

“เพื่อภรรยา พี่ทำได้ครับ ถามว่ารวยไหมไม่รู้ แต่สามารถเลี้ยงดูเมียคนเดียวไปได้ชั่วชีวิต” หยางซีห่าวตอบกลับ ชายหนุ่มไม่ได้โอ้อวด แต่ฐานะของตระกูลหยางล้วนเป็นที่ประจักษ์ดีของนักธุรกิจในยุคนี้

หว่านซูฉีเงยหน้ามองว่าที่สามี และคิดตามข้อมูลที่คนของเธอสืบมา เขาเป็นคนเย็นชาไม่ใช่หรือ แล้วนี่อะไรกัน ต่อปากต่อคำไม่พอ ยังกวนประสาทอีกต่างหาก

หญิงสาวเลือกที่จะไม่พูดหรือตอบอะไรอีก เพราะไม่อยากต่อปากต่อคำกับชายหนุ่มที่ไม่รู้จักโต แค่ต้องเรียกเขาว่าพี่ก็กล้ำกลืนฝืนทนพอแล้ว

จากนั้นทั้งสองจึงมุ่งหน้ากลับหมู่บ้านทันที

จื่อหานไม่รู้จะตามหานายหญิงที่ไหน อีกทั้งเจ้านายยังอยู่กับผู้พันหยางอีกต่างหาก ไม่ใช่เพราะห่วงว่าเจ้านายจะเกิดอะไรขึ้น แต่เขาห่วงผู้พันหยางมากกว่า หากกวนประสาทเจ้านายหรือคาดคั้นนายหญิงซูมากเกินไป ปัญหาจะเกิดกับผู้พันหยางเอง

เขาจึงกลับมารอหว่านซูฉีที่หน้าหมู่บ้านแทน

ในขณะที่หว่านซูฉีกำลังกลับเข้าหมู่บ้าน ในบ้านหว่านตอนนี้แทบลุกเป็นไฟเพราะหว่านเหวินเปียวหาน้องสาวไม่เจอ