หลังจากพบเจอกันครานั้น หลี่น่าก็ไม่ได้พบกับชายหนุ่มอีกเลย คงจะยังไม่กลับมาจากต่างแคว้น หากกลับมา ก็คงโผล่หน้ามาหานางแล้ว
นางมิได้คิดเข้าข้างตนเอง แต่เรื่องนี้ก็เห็นๆ กันอยู่
“หลี่เอ๋อร์ เรื่องกับแกล้ม เราจะให้เปล่าหรือไม่” ซูเจินที่กำลังอุ้มเสี่ยวถิงอยู่ เอ่ยถามบุตรสาว
“ไม่เจ้าค่ะท่านแม่ ข้าคิดว่าจะให้เปล่า เฉพาะโต๊ะที่สั่งสุราหวานสามไหขึ้นไปเจ้าค่ะ สุราสามไหรับกับแกล้มไปเลยหนึ่งจาน” ถือเป็นการกระตุ้นให้ผู้คนอยากซื้อสุราหวานของนางเพิ่มขึ้น
“แล้วหากลูกค้าอยากซื้อเฉพาะกับแกล้มเล่า จะขายอย่างไร” เหิงเยว่เดินมาหยุดพูดคุยกับหลี่น่า พร้อมกับหยอกเล่นเสี่ยวถิงไปด้วย
“ข้าคิดว่าจะขายจานละยี่สิบอีแปะ พี่เหิงคิดว่าอย่างไรเจ้าคะ”
“พี่ว่าราคาดีทีเดียว คนไม่มีเงินทองมากมายจะได้จับจ่ายซื้อทานกันได้” เมื่อตกลงกันได้ ทุกคนก็เริ่มประจำที่ ต่างกันตรงที่ท่านพ่อไปช่วยท่านแม่ เพราะท่านแม่จะดูแลเสี่ยวถิงแทน
