กลยุทธ์ลับเปลี่ยนคุณหนูตกอับเป็นเศรษฐีนี

“นั่นใครน่ะ” แผ่นหลังของสตรีร่างอวบอ้วน สวมชุดยาวเฟื้อย เป็นสิ่งเดียวที่ลีน่าเห็นอยู่ตอนนี้ ทั่วบริเวณที่เธอมองไป มีเพียงหมอกสีขาวปกคลุมจนหนาตา “ฉันถามว่าเธอเป็นใคร” “ฮึก! ฮื้อ ฝากด้วยนะเจ้าคะ ฝากท่านพ่อ ท่านแม่ พี่ชาย และเอินเอินของข้าด้วย” ใบหน้าน่ารักหันกลับมามองลีน่าทั้งน้ำตา “ฝากอะไรกัน พ่อแม่ใครพ่อแม่มันสิ แล้วนั่นเธอจะไปไหน เดี๋ยวสิ เดี๋ยวๆ” ไม่ทันที่ลีน่าจะวิ่งเข้าถึงตัว หญิงสาวก็จางหายไปกับหมอกขาว และสติของลีน่าก็เลือนหายไปด้วยเช่นกัน ฮึก! อึก! อึก! อัก ตากลมลืมขึ้น สติเริ่มฟื้นคืนมาอีกครา แต่สิ่งที่ลีน่ารับรู้ คืออาการของคนที่ขาดอากาศหายใจ แรงดึงรัดที่ลำคอ ทำให้เธอไม่สามารถสูดหายใจเข้าไปได้ “ชะ ช่วย อึก!” ร่างอวบอ้วนค้างเติ่งอยู่กับผ้าขาวที่ถูกผูกเป็นบ่วง ปลายเท้าห้อยอยู่เหนือพื้น ข้างกันนั้นมีเก้าอี้ไม้ล้มอยู่ ลีน่าไม่รู้เลยว่า เธอตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร รู้เพียงว่าตอนนี้จะต้องหาทางรอดให้ได้เสียก่อน มือทั้งสองถูกยกขึ้นมาจับบ่วงผ้าเอาไว้ ใช้แรงที่มีดึงตัวขึ้น แต่ด้วยแรงที่เหลืออยู่น้อยนิด จึงไม่สามารถดึงตนเองขึ้นได้นานนัก เฮือก! ฮ้า~ กระนั้นลีน่าก็ยังสูดหายใจเข้ามาเต็มปอด เท้าทั้งสองพยายามเตะไปทั่ว เผื่อว่าจะโชคดี… เพล้ง!และแล้วสิ่งที่เธอทำก็เป็นผล แจกันที่วางอยู่ไม่ไกล ตกลงมาแตก จะเพราะสิ่งใดที่ทำให้แจกันหล่นลงมา เธอไม่ได้สนใจสักนิด ขอเพียงมีคนได้ยินเท่านั้นก็พอ “คุณหนู เกิดอันใดขึ้นเจ้า- กรี๊ดดดดดดด ช่วยด้วย! ช่วยคุณหนูด้วย” หญิงสาวร่างเล็กเดินเข้ามาเห็นสภาพของผู้เป็นนาย ก็กรีดร้องเรียกให้คนมาช่วย หญิงผู้นั้นรีบเข้าไปยกตัวลีน่าขึ้น พอให้เธอโล่งใจว่าอย่างน้อยก็มีคนมาช่วย โดยมิได้สนใจสรรพนามที่สตรีผู้นี้ใช้เรียกเธอเลย “เสียงดังอันใดกะ- หลี่เอ๋อร์! หลี่เอ๋อร์ ท่านพ่อ ท่านแม่มาช่วยข้าที” “หลี่เอ๋อร์! ลูกพ่อ” ลีน่ารู้สึกหายใจโล่งขึ้นมาทันที เมื่อมีชายหนุ่มเข้ามายกตัวเธอให้สูงขึ้น ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะปีนโต๊ะขึ้นไปปลดปมผ้า ทำให้ร่างอวบร่วงลงมากองกับพื้น พร้อมกับชายหนุ่ม เสียงร้องไห้คร่ำครวญและแรงกอดรัด เป็นสิ่งสุดท้ายที่ลีน่าสัมผัสได้ อะไรล่ะเนี่ย ฝันหรอ หรืออะไรกันแน่