“คุณหนูนอนคนเดียวได้จริงหรือเจ้าคะ ให้บ่าวเรียกท่านน้าอาชิงมานอนด้วยดีหรือไม่เจ้าคะ”
“มิจำเป็น เจ้าไปพักเถิด ข้านอนได้” เมื่อผู้เป็นนายยืนยันดังนั้น เอินเอินก็จำใจเดินออกจากห้องไป วันนี้นางมีอาการครั่นเนื้อครั่นตัว ราวกับจะเป็นไข้ นางกลัวว่าคุณหนูจะติดไปด้วย จึงขอกลับไปนอนที่ห้องของตนเอง
เมื่อสาวใช้ออกไป หลี่น่าก็ล้มตัวลงนอน ท่ามกลางเสียงฝนที่ตกหนักพอควร แต่ก็ดีเช่นกัน ยามฝนตกเช่นนี้นอนสบายตัวยิ่งนัก
วันนี้ทั้งวันนางวิ่งวุ่นอยู่กับการทดลองทำผัดผัก ที่จะใช้เป็นกับแกล้มสุราหวานของร้านนาง อาชิงทำอาหารรสดีไม่น้อย หากว่ากับแกล้มวางขาย คงได้กำไรมากทีเดียวเพราะผักคงซินไช่ (ผักบุ้ง) หาได้ตามริมน้ำ ริมคลอง ไม่เสียต้นทุนเลยสักนิด คงจะมีเพียงน้ำมันและเครื่องปรุงที่จะต้องใช้ แต่ก็ใช้ในปริมาณไม่มากนัก
หญิงสาวนอนคิดเรื่องต่างๆ ไปเพลินๆ จนจวนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา แต่กลับได้ยินเสียงดังมาจากนอกหน้าต่าง แน
