ร่างบางพลิกกายไปมา นอนรอให้สาวใช้หลับสนิท อย่างไรคืนนี้นางก็ต้องไปดูการแสดงจากคณะแสดงให้ได้ ได้ยินจากคุณหนูหว่านว่าคณะแสดงนี้ นานครั้งจะเข้ามาแคว้นหยาง โอกาสดูการแสดงโดยไม่เสียเงินเช่นนี้ จะให้นางพลาดได้อย่างไร
“เอินเอิน เอินเอิน หลับแล้วใช่หรือไม่” เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ นั่นหมายความว่าสาวใช้ของนางได้หลับสนิทไปแล้ว ร่างบางรีบลุกขึ้นมาสวมอาภรณ์ ก่อนนำหมอนมาเรียงกัน แล้วใช้ผ้าห่มคลุม ทำเป็นว่านางนอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่ม
สองเท้าย่องออกมาจากเรือน เดินไปตามเส้นทางที่จุดตะเกียงไว้ตลอดทาง แม้จะออกมาเพียงผู้เดียว แต่หลี่น่าก็มิได้หวาดกลัวอันใด เพราะนางเองก็มีวิชาป้องกันตัวอยู่บ้าง ทั้งยังพกมีดทำครัวมาด้วย
ลองเข้ามาสิ แม่จะจ้วงให้พุงแตกไปเลย
หญิงสาวยังไม่ทันจะเดินไปถึงหน้าเรือนสกุลหว่าน ก็พบเข้ากับคนร่างใหญ่ เดินซวนเซมาทางนาง ทั้งยังถือดาบลากมากับพื้นอีกด้วย
“นะ นั่นมันคนหรือผีกัน” หลี่น่าทำใจดีสู
