29
“ตามฉันมาสิกัณฑ์ มันถึงเวลาแล้ว ถึงเวลาแล้ว”
คุณหลวงรอนรณยุทธเอ่ยบอกหญิงสาวในชาติปัจจุบัน ก่อนจะก้าวเดินต่อไป กัณฑริกาที่ดูคล้ายจะตกอยู่ในภวังค์ ไม่ได้ถามไถ่อะไรกับคำพูดของชายหนุ่มในอดีต เธอก้าวเดินตามร่างสูงใหญ่เข้าไปในสวน
ร่างของชายในอดีตชาติเดินผ่านรั้วไม้ระแนงสูงระดับอกเข้าไปอาณาเขตของบ้านทรงไทยยกพื้นสูงหลังหนึ่ง แต่คนที่เดินตามมาไม่อาจทำได้เหมือนชายผู้นั้น กัณฑริกามาหยุดยืนอยู่ตรงประตูรั้ว มองบ้านหลังเด่นที่มีต้นตะเคียนปลูกขนาบข้าง ต้นการเวกสองต้นใหญ่ปลูกอยู่ริมรั้วด้านใน
“บ้านหลังนั้นนี่นา บ้านในความฝัน”
เธอพูดเบาๆ คล้ายจะบอกตัวเอง บ้านที่อยู่ตรงหน้าเหมือนบ้านในความฝันหลายครั้งหลายคราของเธอไม่มีผิด เหมือนกันทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นต้นไม้รอบๆ ตัวบ้านและร่างของคุณหลวงฯ ที่กำลังก้าวขั้นบันไดขึ้นไป เขาหยุดยืนอยู่บนนอกชาน หันมามองร่างสาวที่ยืนหน้าประตูรั้วแล้วกวักมือเรียก
ภายในใจขอ
