28
หลังจากที่มนัสนันท์เดินออกไปจากห้องทำงานแล้ว กัณฑริกาก็เดินไล่หลังออกมา พร้อมกันนี้ยังถือสมุดเล่มเล็กกับปากกาอีกหนึ่งด้ามติดมือมาด้วยไว้คอยจดจุดที่เธอคิดว่าเป็นจุดเด่นของสถานที่ พอเธอก้าวพ้นห้องก็พบกับร่างของใครคนหนึ่งยืนอยู่หน้าห้อง
“หลวงพ่อ” เธอเอ่ยชื่อพระภิกษุตรงหน้าพร้อมกับพนมมือไหว้
“ทำไมโยมไม่คล้องสร้อยพระที่อาตมาให้ไว้” หลวงพ่อเกษมในกายบริสุทธิ์เอ่ยถาม
“กัณฑ์ลืมคล้องสร้อยมาค่ะหลวงพ่อ”
หญิงสาวตอบตามตรงก่อนหน้านี้เธอสวมใส่สร้อยพระที่หลวงพ่อเกษมให้มาไม่ห่างตัว ทว่าเธอถอดออกในวันแต่งงานของมารดา และลืมสวมสร้อยเส้นนั้น
“อย่าให้ห่างกายนะโยม อย่าให้ห่างกาย หนักจะได้กลายเป็นเบา”
หลวงพ่อเกษมพูดจบก็เดินอย่างสำรวมห่างร่างเล็กที่เรียกท่านเท่าไหร่ ท่านก็ไม่หันมา ยังคงก้าวเดินต่อไปจนร่างลับตา
“หลวงพ่อคะ หลวงพ่อ หลวงพ่อพูดหมายความว่าอะไรคะ”
กัณฑริกาเดินแกมวิ่งตามร่างของหลวงพ่อเกษมไปจ
