21
พชรดนัยขับรถไปตามเส้นทางสายหลักไปจนถึงทางแยกหนึ่งเลยตัวเมืองมาราวหนึ่งกิโลเมตร แล้วขับมุ่งตรงไปเรื่อยๆ จนผ่านสี่แยกอีกสองแยก ก่อนจะเลี้ยวไปทางขวามือ ขับต่อไปไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตรรถคันนั้นก็เลี้ยวเข้าไปในรีสอร์ตที่ต้องขับรถเข้าไปอีกสองร้อยเมตร
และในระยะสองร้อยเมตรที่ว่านั้น กัณฑริกาหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ มือเท้าของเธอสั่นและเย็นเฉียบ ยิ่งรถขับเข้าไปใกล้รีสอร์ต เธอรู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย ความกลัววิ่งตื้นขึ้นมาในจิตใจ มันกลัวอย่างบอกไม่ถูก เธอถามตัวเองว่ากลัวสิ่งใด ไม่มีใครให้คำตอบเธอได้แม้กระทั่งตัวเธอเอง
แต่ทว่าในความกลัวยังมีรู้สึกหนึ่งแอบแฝง กัณฑริการู้สึกว่า เธอได้กลับมายังสถานที่แห่งหนึ่งที่เคยจากมาเมื่อเนิ่นนานมาแล้ว รถขับมาใกล้ทุกขณะ ทุกสิ่งอย่างภายในรีสอร์ตก็ยิ่งแจ่มชัดขึ้นในแววตา โดยเฉพาะต้นการเวกที่ปลูกอยู่หน้ารีสอร์ต...มันช่างคุ้นตาเธอเหลือเกิน
พอรถเลี้ยวเข้ามาในรีสอร์ต ดวงต
