22
บุรุษคนหนึ่งในชุดราชปะแตนยืนอยู่ในศาลา เขายื่นมือไปตรงหน้าสตรีนางนั้น ซึ่งหล่อนก็วางมือลงบนมือใหญ่ ก่อนที่หล่อนจะก้าวขึ้นมายืนอยู่ข้างชายรูปงามที่เธอรู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดี คุณหลวงรอนรณยุทธ ส่วนฝ่ายหญิงคือบุคคลที่คุณหลวงเรียกว่าแก้วตา
เหมือนมีแรงดึงดูดใจอะไรบางอย่างให้หลุบตาต่ำมองไปยังมือเล็กของแก้วตา แสงสะท้อนจากนิ้วของแก้วตา ส่องประกายวับวาว มันเป็นแสงจากแหวนนพเก้าลวดลายสวย เข้าชุดกับกำไลนพเก้าลวดลายเดียวกัน เธอมองสองสิ่งนั้นนิ่งงัน ความงดงามมาพร้อมกับความน่ากลัวที่แผ่ไปรอบๆ บริเวณจนเธอสัมผัสได้
แก้วตาหันมามองกัณฑริกา ดวงหน้างามพริ้มเพราค่อยๆ แปรเปลี่ยนไปทีละนิดๆ จากดวงตาอ่อนโยน อ่อนหวานเป็นแข็งกร้าว สีของนัยน์ตาไม่เหมือนเดิม กลับกลายเป็นสีแดงเพลิงคล้ายกับมีมรสุมแห่งความโกรธก่อตัวอยู่ ใบหน้าที่เคยสวยงามไม่เหลือ ใบหน้าเธอดูน่ากลัว...น่ากลัวจนกัณฑริการู้สึกขนพองสยองเกล้า ด้วยความหวา
