34
“กูไม่รอ กูไม่รอ” ดวงหน้าที่เคยสะสวยของแก้วตาเปลี่ยนไป ดวงตาของเธอกลายเป็นสีเลือด เช่นเดียวกับใบหน้าที่แปรเปลี่ยนเป็นสยดสยอง เน่าแฟะมีเลือดไหลอาบสองแก้ม พชรดนัยแม้ว่าจะไม่มีทีท่ากลัวแก้วตาในคราแรก ก็อดที่จะสะดุ้งกับภาพน่ากลัวนี้ไม่ได้ ยิ่งเสียงกัมปนาทของแก้วตา เพิ่มความน่าสะพรึงกลัวได้เป็นเท่าตัวแหวนนพเก้าที่เขาสวมใส่เปล่งประกาย เฉกเช่นเดียวกับกำไลนพเก้าที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงก็เกิดประกายแสงวับวาบขึ้นมาวูบหนึ่ง เสมือนกับว่าทั้งสองสิ่งตอบรับความเคียดแค้นของแก้วตา
“กูรอวันนี้มานาน กูจะทำให้ไอ้กัลป์มันกระอักความเจ็บปวด ให้มันเจ็บเหมือนกับที่กูเจ็บ” แก้วตาตะโกนพูด ถลึงตาใส่พชรดนัย“แล้วมึงก็ต้องเป็นคนชำระแค้นให้กู” คนที่หน้าตาน่ากลัวชี้นิ้วไปยังร่างของพชรดนัยที่นั่งอยู่บนเตียง
ยังไม่ทันที่พชรดนัยจะโต้ตอบคำพูดใดออกไป เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นหลายครั้ง เจ้าของบ้านหันไปมองต้นเสียงก่อนจะหันกล
