บทที่8.ตกกะไดพลอยโจน.....

1451 คำ

 “อะ...อูยยยย!...อื้อ” หญิงสาวบิดกายไปมา ความรู้สึกวูบวาบ ยามมือหนาร้อนผ่าวไต่ดะไปทั่วทั้งตัว เธอรู้เสียวซ่านจนบอกไม่ถูกเช่นกัน “ใจเย็นๆ เราจะผ่านมันไปด้วยกัน” ชายหนุ่มเอ่ย พรางบีบเคล้นความอวบอัดไปด้วย “อูยยยย...” ความรู้สึกปั่นป่วนในร่างกาย กับการกระหายแปลกๆ ที่รุมเร้า ทำให้บุษบันไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอรู้สึกเสียวซ่าน...จนขนลุกซู่ไปทั้งตัว เสียงแหบพร่ากระซิบปลอบใจ “เธอจะดีขึ้น หลังจากนี้” บุษบันกำลังทรมานกับความคิดต่อต้านที่ผุดขึ้นมา แต่บางสิ่งบางอย่างบีบบังคับเสียจนเธอหัวหมุน มือเรียวบางแทนที่จะผลักดันคนตัวใหญ่ที่ค่อมทับไว้ทั้งตัว มือของเธอดันกระชากเขามาใกล้ๆ แอ่นกายเสนอสนองให้เขาอย่างยินดี “อาาา...ได้โปรด...ซี๊ดดดดด” หญิงสาวดิ้นทุรนทุรายกับความต้องการในกาย พร่ำร้องขอในสิ่งที่เจ้าตัวก็ไม่รู้จักเช่นกัน “ได้สิ ถ้าเป็นความต้องการของเธอ!” เสียงแหบห้าวกระซิบตอบ มือแข็งแรงรวบข้อมือบางท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม