บทที่8.ตกกะไดพลอยโจน
“หลานมึงนอนกอดทะเบียนสมรสกูอยู่นั่นไง!! ส่วนบุษ หล่อนยังสาว ยังสวย ลีลาหล่อนกูลืมไม่ลงว่ะ แค่เล่นๆ ไม่ได้จริงจังอะไร ทำยังกับมึงไม่เคย”
ใครจะรู้ว่าเนื้อแท้ของผู้ชายที่บอกคนรอบข้างว่าเป็นผู้ดี จะจิตใจต่ำเตี้ยเรี่ยดินเช่นนี้ นักรบเหมือนผู้ชายเห็นแก่ตัว มักมากในกามอารมณ์ แถมยังใส่ไคลบุษบันแบบหน้าด้านๆ ด้วย ทั้งที่เขาไม่เคยแตะต้องเธอ แม้แต่ปลายเล็บ
“กูโสด และคนโสดจะทำอะไรก็ได้ แต่มึงไม่...ไอ้เวร”
นรสิงห์ตอกกลับ เขายกการ์ดขึ้นป้องกันตัว หากนักรบพุ่งเข้าใส่ครั้งนี้ เขาจะจบความปากดีของมัน ด้วยหมัดเดียว
เป็นดั่งที่เขาคิด...ไอ้หนุ่มหัวใสที่คิดว่าตัวเองฉลาด หลอกล่ออีกฝ่ายด้วยคำลวง มันรอช่วงเวลาที่ฝ่ายตรงข้ามเผลอ แล้วจึงพุ่งเข้าใส่แบบรุนแรง...
แต่...นรสิงห์ระวังตัวดี เขาวาดปลายเท้าเตะสกัดไว้ชั้นแรก ตามด้วยหมัดฮุค เสยเข้าที่ปลายคางจังๆ จนหนุ่มสมองใสตัวลอยคว้าง...ถลาร่วงเหมือ
