ตอนนี้ก็คงเหลือสมาชิกคนสนิทอีกเพียงไม่กี่คนที่ยังไม่ถึงฝั่ง ยังไม่เป็นฝา แต่แสนลักษณ์ต้องทำใจยอมรับว่าเดี๋ยวทุกคนก็จะมี
“เราไปทำงานดีกว่าค่ะ” มนัสวีเงยหน้าแล้วเอ่ยเสียงหวาน
“ต้องให้น้องวีไปก่อนแล้วล่ะ ติดต่อไอ้ผู้ช่วยไม่ได้เลยเนี่ย” แสนลักษณ์ตอบพลางหันมามองหน้าอัษฎา ซึ่งชายหนุ่มหลบสายตานิดหน่อย
“วีว่าคงเมาค้างมั้งคะ เลยไม่รับสาย ก็ให้เวลาพักสักหน่อย เมื่อคืนก็คงสนุกสุดๆ กันทุกคน”
“ยกเว้นอาน่ะเมาไม่ได้ เดี๋ยวลุกมาส่งเจ้าสัวไม่ไหว โอ๊ตเรียกคนของเรา ขับรถมารับน้องวีไป ให้ไปส่งก่อน”
“ครับพ่อเลี้ยง” อัษฎารับคำ ก่อนจะเดินไปตามลูกน้อง เพื่อนำรถในโรงจอดมารับมนัสวีก่อน ส่วนพ่อเลี้ยงจะยังไม่ไป เพราะมีอะไรค้างคาในใจแปลกๆ อะไรที่ผิดปกติไปจากเดิมที่เคยเป็น มันก็ทำให้ระแวงเป็นเรื่องธรรมดา เพราะหากเป็นเรื่องของพี่น้อง เกตุวดีก็ไม่เคยเหลวไหล ไหนจะเจ้าเขตแดนอีก
“แล้วเจอกันจ้ะ” แสนลักษณ์บอกภรรยา
