“ขอโทษครับพ่อ” เขตแดนกล่าวขอโทษอีกครั้ง พลางหลบสายตา และทำตาเลิ่กลั่กกว่าปกติ ทำให้แสนลักษณ์มองหน้า เพราะคนสนิทกันหากมีสิ่งผิดปกติมันมองออกเสมอ ทว่าสายตาดันมองเห็นรอยแดงๆ ที่คอ
“คอไปโดนอะไรมาเนี่ย” พอสิ้นคำถามเท่านั้นแหละ เขตแดนถึงกับเงยหน้ามองด้วยความตกใจ
“เอ่อ เปล่านี่ครับ”
“เปล่าอะไร ก็เนี่ย เป็นรอยแดง” ว่าแล้วแสนลักษณ์จึงเดินเข้าไปหาใกล้ๆ พลางเอามือจับ และรอยนี้ทำไมคนระดับแสนลักษณ์จะดูไม่ออก
“แค่เผลอเกาน่ะครับพ่อ คัน” เขตแดนแก้ตัว แต่แสนลักษณ์ไม่ได้พูดอะไรต่อ แค่หรี่ตามองเท่านั้นแหละแล้วถอยออกมาเล็กน้อย
“ไปตามพี่เกตุไป มีเรื่องจะสั่งงาน” แสนลักษณ์สั่งเสียงเรียบ แต่สายตาเหมือนหวาดระแวงแปลกๆ
“เอ่อ พ่อยังไม่ไปโรงแรมตอนนี้เหรอครับ”
“ยัง โทรไม่ติด อยากเจอตัว แกสองคนไปตามตอนนี้เลย แล้วจะตรวจงานรีสอร์ตรอ”
“ครับ” สองหนุ่มรับคำพร้อมกัน ส่วนบอดี้การ์ดอีกสี่คนก็เดินตามแสนลักษณ์เพื่
