บทเรียนของบัณฑิตชายหญิง นอกจากคัมภีร์และตำราคุณธรรมจรรยาแห่งปราชญ์ ยังสอนเกี่ยวกับศาสตราวิญญูชน
ตั้งชื่อเสียงไพเราะเสนาะหู ที่แท้ก็เป็นเพียงการเรียนรู้ศิลปะการป้องกันตัวและการต่อสู้ด้วยอาวุธเช่นธนูโดยไม่จำเป็นต้องฝึกวรยุทธนั่นเอง
การเรียนการสอนในแคว้นต้าอันนั้น มิใช่เพียงการเขียนอักษร แต่ยังมีการคำนวณ ขี่ม้า ยิงธนู ดนตรีร่ายรำและมารยาทพิธีการ
ส่วนเย็บปักล้วนเรียนรู้เองที่บ้านไม่มีสอนในชั้นเรียน
วันนี้อากาศค่อนข้างเย็นก็จริงแต่ฟ้าเปิดเห็นตะวัน ไม่มีหิมะโปรยปราย พื้นหญ้าไม่มีหิมะปกคลุม รอบด้านเขียวขจีมีชีวิตชีวา
“ดังนั้น ทุกคนวางตำราลงเสีย วันนี้ทั้งวันพวกเราจะแข่งขันทักษะขี่ม้ายิงธนู”
ไป๋มู่เจ๋อมีรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนเฉกคนเปี่ยมเมตตาประดับมุมปากตลอดเวลา เขาเอ่ยอีกว่า “ข้าจะช่วยส่งเสริมทักษะให้พวกเจ้าเหล่าศิษย์ด้วยตัวเอง”
ศิษย์ชายหญิงได้ยินพลันยิ้มร่าต่างดีใจเป็นล้นพ้น แม้พวกเขาที่เป
