จ้าวหมิงอวี่มองเพียงสตรีเดียว
สวีหลิงเยี่ยน...
แน่นอนว่าหลิ่งหลินว่องไวปราดเปรียวเสมอ แม้จะเผลอมองเขาอย่างเหม่อลอยแต่เมื่อเขามองมา นางก็รีบหลบสายตา เสมองไปทางอื่นอย่างทันท่วงที เหมือนไม่เคยมองจ้าวหมิงอวี่แม้เพียงหางตา
ภายใต้สีหน้านิ่งสงบเย็นชาเหมือนไม่ใส่ใจไม่รู้สึกรู้สา จ้าวหมิงอวี่ให้รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา นางเหมือนอยากใกล้ชิด ปรารถนาสานสัมพันธ์ แต่ก็เหมือนไม่มีใจให้กันแม้แต่น้อย ถอยห่างเพื่อใกล้ชิดหรือไร? ไยต้องทำตัวน่ารำคาญปานนั้น
หลิ่งหลินไม่รู้อารมณ์ของเขาที่รุนแรงจนเผยออกมาทางดวงตา นางหันหลังเดินไปอีกทางอย่างคนวางระยะให้ห่างเหินเหมาะสม มิให้พลั้งเผลอก้าวล้ำล่วงเกิน
ในใจก็คิดว่า อาเป่านำความมาบอกเขาหรือยังนะ?
คิดไปคิดมาก็พลันตระหนักได้ในบางสิ่ง
บ้าจริง! นางลืมเสียสนิทว่าอาเป่าเจ็บขาอยู่นี่นา
การขี่ม้าเสริมทักษะยิงธนูเริ่มต้นขึ้น
ม้าที่เชื่องกับผู้ฝึกนั้นมีมาก แต่ม้าที่เชื่อง
