ตอนที่9
พรึ่บ รินรดาหันมากอดร่างสูงไว้แน่นจนเขาสัมผัสได้ว่าเธอกลัวจริงๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนใจยังคงใช้ลิฟต์ตามความตั้งใจของตัวเอง
“เลิกกอดฉันได้แล้ว อึดอัด” ชายหนุ่มพยายามดันตัวเธอออกห่างแต่นั่นยิ่งทำให้เธอกอดรัดเขาแน่นขึ้นอีก
“ฮือ... รินกลัว”
“กลัวอะไรวะ ลิฟต์แคบ ๆ ที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ น่ะเหรอ”
“พี่โอม...” ความกลัวทำให้ความคิดของรินรดาเรียบเรียงสิ่งที่จะพูดไม่ถูกแต่กลับทำให้คนตัวสูงรู้สึกวูบโหวงแปลก ๆ
ติ๊ง
“ริน... ถึงแล้ว” รินรดายังคงยืนขาแข็งทื่อหายใจติดขัดจนเขาอีกนั่นแหละที่ต้องอุ้มเธอออกมา
“ยืนก่อนสิจะเอาคีย์การ์ด” หญิงสาวยอมยืนด้วยตัวเองแต่ก็มิวายเกาะแขนเขาไว้
รินรดาหน้าซีดเผือดไม่รู้ว่าเพราะกลัวลิฟต์หรือกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดกันแน่ ในขณะที่กำลังใช้สมองไตร่ตรองให้ดีเธอก็ถูกเขาก่อกวนความคิดด้วยการอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน
” คุณโอมคะ...”
“เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันแล้วรินรดา” เขา
