แลกกับความลับ
1260 คำ
ตอนที่8 แลกกับความลับไม่รอให้คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อปฏิเสธ หญิงสาวผิวขาวสะอาดสะอ้านสวมกอดชายที่ดูมีอายุเกินจริง ฝ่ามือหยาบกร้านลูบแผ่นหลังของรินรดาด้วยความสั่นเทา
“เดี๋ยวแม่รู้จะโกรธเอานะริน”
“แม่ไม่รู้หรอกค่ะ รินคิดถึงพ่อจัง” คนเป็นพ่อดันตัวลูกสาวออกจากอ้อมกอดเขาจึงได้เห็นพลาสเตอร์ปิดแผลที่หน้าผากของลูกสาว
“หนูไปโดนอะไรมา คนที่นั่นเขาไม่ดีกับหนูหรอริน”
“รินซุ่มซ่ามเองแหละค่ะ คนที่นั่นดีกับรินกับแม่มาก ๆ เลยค่ะ” เทิดศักดิ์น้ำตาคลอเมื่อรู้ว่าความเสียสละของเขาอย่างน้อยก็ทำให้ทั้งสองคนสุขสบาย
“รินอย่ามาหาพ่ออีกนะ เดี๋ยวทางนั้นรู้แม่เขาจะเดือดร้อน”
“พ่อเป็นยังไงบ้างคะ อยู่คนเดียวลำบากมากเลยใช่มั้ย”
“ลำบากอะไรเล่า รินก็รู้ว่าพ่ออยู่ของพ่อได้”
“รินอยากดูแลพ่อจังเลยค่ะ” คนพ่อรีบส่ายหน้าบอกว่าความคิดของเธอไม่เข้าท่าเอาเสียเลย
“อย่าให้ความพยายามของแม่เขาสูญเปล่า รินต้องฟังที่แม่เขาบอกเข้าใจมั้ย”
“รินจะมีความสุขได้ยังไงในเมื่อคนที่รินรักยังอยู่ตรงนี้ รินก็มาจากตรงนี้ทำไมจะไม่รู้ว่าพ่อลำบาก”
“พ่อไม่ได้ลำบากอะไรเลย มีข้าวให้กินมีที่ให้ซุกหัวนอนแบบนี้ไม่เรียกลำบากหรอกลูก”
“ที่ซุกหัวนอนที่วันดีคืนดีเกิดฝนตกก็นอนไม่ได้...” เสียงของรินรดาหายไปเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ลำบากนั้น
“พ่ออยู่ได้หน่า ไอ้ปื้ดก็อยู่ใกล้ๆ ฝนตกแรงพ่อก็ไปหลบอยู่บ้านมัน”
“แล้ว...” คนลูกพูดไม่ทันจบพ่อก็ชิงพูดก่อน
“กลับไปได้แล้วรินรดา” เทิดศักดิ์ถอยห่างจากลูกสาวกลัวว่าจะทำให้ลูกมีความรู้สึกผิดที่ไม่สามารถมาเลี้ยงดูเขาได้
“พ่อเอาเงินนี่ไว้ใช้นะคะ”
รินรดาหยิบเงินเกือบหมื่นออกมาจากกระเป๋าสะพายยัดมันใส่ในมือของบิดาไม่ได้มาดูแลก็ขอให้ท่านไม่ขัดสนก็แล้วกัน
“พ่อไม่จำเป็นต้องใช้มันหรอก...” เทิดศักดิ์พยายามส่งเงินคืนให้กับลูกสาว
“เงินนี่รินได้มาจากการรับวาดภาพ พ่อช่วยรับมันไว้เถอะนะคะ แค่นี้รินก็รู้สึกแย่มากแล้ว” หยาดน้ำตาของเธอล่วงเผาะราวกับเม็ดฝน แต่เธอไม่ปล่อยให้มีใครมาเห็นมันอีกนอกจากพ่อของเธอ
“อือ หนูรีบกลับเถอะ”
รินรดาเดินปาดน้ำตาออกมาจากซอยคับแคบจนถึงหน้าหมู่บ้าน ก่อนที่หัวใจของเธอจะหล่นวูบเมื่อเห็นรถคุ้นตาจอดอยู่เบื้องหน้า และเจ้าของรถที่ยืนพิงมันอยู่นั้นส่งสายตาของผู้ชนะมาให้เธอ
“ผู้ดีเก่าผัวป่วยตายไปหลายปีเลี้ยงลูกมาเพียงลำพัง...สตอรี่คุ้นๆ มั้ยรินรดา เหอะ” มือของรินรดากำแน่นพร้อมกับลมหายใจที่ติดขัด เธอกำลังจะทำให้สิ่งที่แม่พยายามปกปิดมันมาตลอดถูกเปิดเผย
“ถ้าพ่อฉันรู้ว่าแม่เธอมีผัวคาอยู่แบบนี้คงไม่เอาพวกเธอมาเสวยสุขในบ้านกันแน่”
“คุณโอมคะ...” องศาเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเสียงของรินรดาแผ่วเบาจนขาดห้วงไปในที่สุด
“ว่ามาสิ”
“คุณอย่าบอกเรื่องนี้กับพ่อของคุณได้มั้ยคะ” มุมปากหนาบิดยิ้มเมื่อทุกอย่างมันดำเนินไปในทางที่เขาอยากให้เป็น
“มีอะไรมาแลกหรือเปล่าล่ะ แต่บอกก่อนว่าถ้ามันไม่คุ้มฉันก็ไม่เอา”
“รินไม่มีอะไรจะให้คุณโอมหรอกค่ะ ที่รินมีคุณโอมมีมากกว่ารินด้วยซ้ำ”
“มาขึ้นรถ ร้อนฉิบหาย” ออกคำสั่งเสร็จเขาก็เข้าไปนั่งในรถก่อนจะแสดงความหงุดหงิดออกทางสีหน้าเมื่อรินรดายังไม่ทำตามที่เขาบอก
“อย่าให้ต้องพูดซ้ำ เพราะมันทำให้ฉันหงุดหงิดแล้วอาจจะเปิดโปงเรื่องเน่า ๆ ของแม่เธอให้รู้กันถ้วนหน้า”
“คุณโอมจะไม่พูดใช่มั้ยคะ”
“เออ! มาขึ้นรถ” รินรดาขยับเข้ามาใกล้รถหรูแต่ก็ยังไม่ได้ขึ้นรถสักที เธอกำลังช่างใจว่านั่งตรงไหนแล้วจะไม่ถูกเขาหาเรื่องได้ จนกระทั่งประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับถูกเปิดออกด้วยฝีมือเจ้าของรถ
“ลีลา!”
.....
รินรดาบีบมือที่วางบนตักจนขาวซีด ตอนที่ออกมาจากบ้านเกียรติพิพัฒน์เธอเห็นว่ารถเขาไม่อยู่ แล้วเขาตามเธอมาได้อย่างไร และทำไมจู่ ๆ เขาถึงมาตามเธอล่ะ
“ฉันจะเอาอะไรจากเธอดีน้า...” รินรดาเผลอมองคนยียวนตาขวาง ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มของเขาเธอยิ่งหยิกตัวเองที่ไม่ระวังตัว
“คุณโอมจอดรถด้วยค่ะ”
“อะไรของเธอวะ”
“คือ...คุณโอมบอกมาดีกว่าค่ะว่าต้องการอะไร”
“มันก็มีอะไรที่ฉันอยากได้จากเธออยู่นะ” มือนุ่มนิ่มของหญิงสาวเผลอกำแน่นขึ้นอีกเมื่อสายตาของเขาโลมเลียร่างกายของเธอเหมือนตอน...นั้นไม่มีผิด
“คุณโอม...”
“ตัวเธอ แลกกับความลับนี้ฉันจะไม่บอกพ่อ”
“...”
“เธอจะไม่ตกลงก็ได้” คนขับรถเพียงมือข้างเดียวยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่รอยยิ้มของเขากลับทำให้รินรดาคิดว่าเขาเย้ยหยันเธอ
“รินจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณจะไม่พูดเรื่องนี้”
“ไม่รู้สิ ฉันมันผีเข้าผีออกเธอก็รู้”
“งั้นรินไม่ตกลง”
เอี๊ยดดด
จู่ ๆ เขาก็เหยียบเบรกจนรถหยุดชะงักไม่สนว่ารถที่ขับตามมาอาจจะชนท้ายเขาได้
ปรี๊น!
รินรดาละล่ำละลักเมื่อรถคันหลังบีบแตรไล่ ผิดกับคนข้างๆ เธอที่เอาแต่นั่งนิ่ง
“คุณโอมจอดรถทำไมคะ”
“ฉันจะไม่พูดถ้าเธอยอม” เขาตอบเธอเสียงเรียบก่อนจะออกรถต่อ
“...”
“เธอไม่มีทางเลือก ส่วนฉันก็ไม่มีอะไรจะรับประกัน”
“คะ... ครั้งเดียวใช่มั้ยคะ”
“อืม”
“ขอให้คุณรักษาสัญญากับรินอย่างลูกผู้ชายนะคะ”
“เออ” ดวงตาคู่สวยกวาดมองเขาอย่างช่างใจ แต่อีกคนนั้นถือว่าเธอตกลงปลงใจกับข้อเสนอของเขาแล้ว
เขาขับรถมาที่คอนโดหรูแห่งหนึ่ง เธอไม่รู้ว่าเขามีห้องอยู่ที่นี่หรือเปล่า แต่ก็พอจะเดาได้ว่าเขาจะใช้มันทำเรื่องนั้นกับเธอ
“คะ... คุณโอมจะไปชั้นไหนคะ” หญิงสาวขืนตัวไม่ให้ไปตามแรงดึงของเขา เธอกลัวลิฟต์
“สิบสอง”
“เดี๋ยวรินเดินขึ้นไปนะคะ”
“อย่าเล่นตัวให้มากรินรดา และเธอก็ไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนใจ” องศาเริ่มจะหัวเสียกับร่างบาง มาลังเลเอานาทีสุดท้ายทั้งที่เขาคิดท่าที่จะใช้กับเธอไปถึงไหนแล้ว มือหนาบีบข้อมือของหญิงสาวไว้แน่นไม่ยอมให้หลุดหนีไปได้
“คุณโอมรินกลัวค่ะ”
“เธอกลัวลิฟต์เนี่ยนะ ปัญญาอ่อน” องศาคิดว่าหญิงสาวคงจะประวิงเวลาจึงตัดสินใจกอดรัดรอบเอวของเธอและดึงเข้ามาในลิฟต์ด้วยกัน
- ผู้เขียน
