บอบช้ำง่ายเหลือเกิน
665 คำ
ตอนที่4
หญิงสาวหาทางเดินจะเลี่ยงเขาออกมาแต่เขาก็ตามขวางเธออย่างจงใจ
“ยัยหนูสกปรก”
“คุณโอมหลีกทางให้รินหน่อยค่ะ”
“เป็นใครมาสั่งฉันวะ”
“ไม่ได้สั่งค่ะ รินแค่ขอร้อง”
“คนอย่างเธอมันไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้นแหละ แค่จะพูดเธอก็ไม่มีสิทธิ์”
“...” หญิงสาวเม้มปากไว้แน่นหาหนทางให้ตัวเองหลุดไปจากตรงนี้ ก่อนจะตัดสินใจดันเขาให้หลบแต่กลายเป็นว่าเขาคว้าข้อมือของเธอไว้ได้
“คุณโอมคะ!”
“ได้จากพ่อฉันไปตั้งมากมาย ตอบแทนให้ลูกเขานิดๆ หน่อยๆ จะเป็นไรวะ”
“ตอบแทนอะไรคะ! คุณโอมปล่อยรินนะ!” นอกจากเขาจะไม่ปล่อยแล้วยังดันเธอถอยจนแผ่นบอบบางหลังติดกับตู้เย็น คนเมาบดเบียดร่างกายเข้ากับหญิงสาวจนแทบจะหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว และรินรดารู้ดีว่าส่วนที่ดุนดันหน้าท้องของเธออยู่นี้มันคืออะไร
“รินเป็นหนูสกปรกคุณโอมจะมายุ่งทำไมคะ”
“ก็ไม่ได้พิศวาสอะไรหรอก แค่อยากได้อะไรคืนมากับเงินที่พ่อฉันจ่ายให้เธอสองคนแม่ลูกไป”
“รินไม่เคยเอาอะไรจากพ่อของคุณโอมเลยนะคะ”
“แต่แม่เธอเอา กับผัวคนที่ผ่านมาไม่รู้ได้เยอะเท่าที่พ่อฉันให้มั้ย”
“คุณโอมอย่าว่าแม่รินนะคะ”
“ทำไม เธอน่าจะรู้ความเหลวแหลกของแม่เธอดีหนิ เธอเองก็น่าจะไม่ต่างกัน”
พลั่ก! รินรดาเผลอทำตามความคิดอย่างลืมช่างใจกับสิ่งที่จะตามมา เธอผลักอกเขาจนคนเมาเซถอยหลังไปหลายก้าวก่อนจะเตรียมหนีไปจากตรงนี้
“อ๊ะ!” สิ่งเดียวที่องศาพอจะคว้าไว้ได้ทันคือเส้นผมนุ่มลื่นที่ถูกมัดรวบไว้ด้านหลังของหญิงสาว และมันก็ทำให้เธอเจ็บจนต้องเบ้หน้า
“ทำฉันแล้วคิดว่าจะไม่โดนเอาคืนหรอรินรดา” เขาปล่อยมือจากเส้นผมของเธอแต่รั้งเอวบางดึงเธอเข้ามาขังไว้ในอ้อมกอดแทน กลิ่นกายของเขาคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอลจะว่าราวกับอาบมาเลยก็ได้
“คุณโอม... ปล่อยรินนะคะ”
“ฉันนึกว่าเธอจะชอบซะอีก”
องศากดปลายจมูกโด่งลงบนลำคอหอมกรุ่นก่อนที่กลิ่นนั้นจะทำให้เขาฝังเขี้ยวที่ผิวเนื้อของเธอจนเกิดเป็นรอยช้ำ
“คุณโอมคะ...”
“บอบช้ำง่ายเหลือเกินนะ” ยิ่งเธอสั่นเทาเขายิ่งอยากแกล้ง เขาชอบที่เธอกลัวแต่กลับไม่มีน้ำตาให้เขาเห็นสักหยด ชักอยากเห็นน้ำตาของผู้หญิงคนนี้เสียแล้วสิ
“อย่าแกล้งรินแบบนี้เลยนะคะ”
“เธอกลัวฉัน?”
“ค่ะ รินกลัว”
พรึ่บ ร่างของรินรดาร่วงกองอยู่ที่พื้นเมื่อเขาปล่อยเธอเป็นอิสระ ก่อนที่เขาจะตามมาย่อตัวลงนั่งต่อหน้าของเธอ
“แย่จัง ฉันทำคอขาว ๆ ของน้องสาวแดงซะแล้ว”
“อย่า...” หญิงสาวร้องห้ามเสียงเบาหวิวกลัวใครจะมาเห็นว่าเขาประกบเรียวปากกับลำคอระหงของเธออีกครั้ง และคราวนี้เขาฝากฝังรอยรักมาจนถึงเนินอกของเธอและบางอย่างในกายของเขามันเกิดตื่นตัวขึ้นเขาจึงรีบผละออกก่อนที่จะห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่
“อ่าส์” รินรดาขนลุกเกรียวเมื่อเขาเชิดหน้าเปล่งเสียงออกมาอย่างระบายอารมณ์ เธอรีบลุกขึ้นยืนและเดินกระเผลกกลับห้องนอนอย่างทุลักทุเล คนเมาทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นก่อนจะยีผมตัวเองจนยุ่งเหยิง เขาดันมีอารมณ์กับร่างกายของยัยนั่นทั้งที่ยังไม่ได้สัมผัสอะไรของเธอแม้แต่นิดเดียว
- ผู้เขียน
