ยัยปีศาจ
959 คำ
ตอนที่5
วันต่อมา...
มุมปากขององศายกยิ้มที่วันนี้โต๊ะอาหารไร้เงาของหญิงสาวที่เขาจำได้ว่าเมื่อคืนทำอะไรกับเธอลงไปบ้าง
“เมื่อคืนไม่เมามารึ ทำไมวันนี้ถึงตื่นเช้าได้”
“มีพรีเซนต์งานน่ะครับ ต้องไปแต่เช้าหน่อย”
“แกรู้ว่ามีพรีเซนต์วันนี้แล้วออกไปเที่ยวกลับดึกดื่นทำไม เกิดพรีเซนต์ไม่ผ่านก็ต้องตามแก้อยู่อย่างนั้นหรือไง”
“พ่อไม่ต้องห่วงเรื่องของผมหรอก ห่วงเมียพ่อจะผลาญเงินไปปรนเปรอลูกคนอื่นดีกว่า”
เคล้ง! ช้อนในมือของเอมอรวางลงบนจานอย่างไม่เบานัก เธออุตส่าห์นั่งเงียบ ๆ แล้วเชียว
“อรขอตัวนะคะ”
.....
หญิงสาวในชุดนักศึกษาลำคอระหงพันด้วยผ้าพันคอแม้ว่าอากาศแสนจะร้อนอบอ้าว เธอเดินเข้าช็อปเครื่องสำอางที่คิดว่าน่าจะช่วยเธอได้ดีกว่าการใช้ผ้าพันคอ
“คือ.. ช่วยแนะนำรองพื้นที่ปกปิดได้ดีมาก ๆ ให้หน่อยได้มั้ยคะ”
“คุณลูกค้าผิวหน้าไม่ได้มีปัญหาเยอะพี่แนะนำเป็นตัวบางเบาก็พอแล้วค่ะ”
“เอ่อ... คือฉันเอาไปให้คนอื่นใช้น่ะค่ะ ขอตัวที่ปกปิดดีที่สุดเลย”
รินรดาถึงกับต้องปาดเหงื่อทั้งที่ทำใจมาบ้างแล้วว่ารองพื้นที่ว่านี้มันแสนแพงแต่พอจ่ายเงินไปแล้วมันก็อดเสียดายเงินไม่ได้จริงๆ แล้วเธอก็คงใช้มันไม่วันเท่านั้น
“หวังว่าเธอจะไม่โป๊ะแตกนะริน” หญิงสาวมองตัวเองในกระจกบานเล็กที่พกมาในกระเป๋า การจะทาเพียงรองพื้นที่ลำคอทำให้หน้าของเธอดูแปลก ๆ จึงทำให้เธอตัดสินใจแต่งหน้าเล็กน้อยเพื่อให้ดูกลมกลืนกันมากขึ้น เมื่อตรวจดีแล้วว่าไม่ได้น่าเกลียดก็ขึ้นแท็กซี่มาลงที่วิทยาลัยต่อ
“ริน! แต่งหน้ามาหรอ”
“ชะ..ใช่ น่าเกลียดหรอพิม”
“น่าเกลียดอะไรเล่าน่ารักจะตาย เธอแต่งหน้ามาบ่อย ๆ เลยสิ”
“วันนี้เราแค่ลองแต่งเฉย ๆ น่ะ แต่เราไม่ชินเลย”
“ดูดีที่สุดเลยล่ะ ของเดิมก็สวยอยู่แล้วยิ่งสวยไปใหญ่ เชื่อเรา” รินรดาโล่งอกที่พิมประภาไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งที่เธอต้องการปกปิดมันจริง ๆ
.....
“ริน”
“หะ..หื้ม ว่าไงพิม”
“เธอนั่งเหม่อนานแล้วนะ มีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีหรอกเราน่าจะง่วงน่ะ เดี๋ยวเราไปล้างหน้าก่อนนะ”
“อืม ดูง่วงจริง ๆ แหละ” พิมประภาพยักหน้าตอบและก้มลงอ่านหนังสือตามเดิม ห้องน้ำก็อยู่ไม่ไกลเท่าไรไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
รินรดาเปิดน้ำเย็นๆ ที่อ่างล้างหน้าก่อนจะใช้มือรองน้ำมาประพรมทั่วเรียวแขน เพื่อเรียกความสดชื่นให้กลับคืนมา เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับก็เพราะเขา
ปึง! รินรดาหันขวับไปทางประตูทางเข้าห้องน้ำทันทีที่มันเกิดเสียงกระทบขึ้น
“นี่ห้องน้ำหญิงนะคะ”
“แล้วไง” ร่างสูงก้าวเท้าเดินหน้าในขณะที่อีกคนถอยหนี องศากระชากคอเสื้อนักศึกษาของหญิงสาวเพื่อหาร่องรอยของเมื่อคืนแต่มันก็ไม่มีเสียแล้ว
“ปกปิดเก่งหนิ เหมือนแม่ของเธอเลย”
“อย่าพาดพิงแม่ของรินนะคะ”
“เธอรักแม่เธอฉันก็รักแม่ฉัน”
“...”
“แต่งหน้ามาซะสวย ได้สักคนหรือยังล่ะ”
“รินไม่ได้แต่งหน้ามาหาทำเรื่องแบบนั้นนะคะ”
“ทำสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน เธอว่ามั้ย” น้ำเสียงแหบพร่าที่ดังใกล้หูเพียงเส้นผมกลั้นทำรินรดาขนลุกเกรียวด้วยความไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายมากขนาดนี้
“อย่าแกล้งรินแบบนี้เถอะนะคะ รินขอร้อง”
“ทำไม แค่จับนิดจับหน่อยก็ทำให้เธออยากแล้วหรอ”
“อย่างคุณโอมรินไม่มีทางคิดแบบนั้นด้วยหรอกค่ะ”
“ปากดี เก่งให้ได้เหมือนปากก็แล้วกัน”
พรึ่บ
“คุณโอม!” รินรดาถูกเขาอุ้มขึ้นและวางลงที่อ่างล้างหน้า ยังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกเขาจับแขนทั้งสองข้างไพร่หลังเสียแล้ว
“อย่าครางให้ได้ยินแม้แต่นิดเดียวไม่งั้นฉันจะเอาเธอที่นี่แหละ” กระดุมเสื้อนักศึกษาถูดปลดโดยเขาอย่างรวดเร็วก่อนที่ช่วงอกของเธอจะวูบโหวงเพราะถูกเขาปลดเสื้อชั้นในตามไปติดๆ
“อย่านะ!”
“ร้องดังๆ เลยพวกจะได้แห่กันเข้ามาดูนมเธอ” รินรดากลัวในสิ่งที่เขาขู่อย่างร้อนรน สติที่กระเจิดกระเจิงทำให้เขาฉกชิมยอดอกของเธอได้อย่างง่ายดาย
“คุณโอมอย่าทำแบบนี้” ชายหนุ่มหาได้ฟังเสียงปรามเบาหวิวนั่น เขาละเลงปลายลิ้นลงบนจุกยอดสีชมพูอ่อนบริสุทธิ์ของเธออย่างมูมมาม และอดไม่ได้ที่จะใช้มือบีบขยำอีกข้างอย่างมันส์มือ ให้ตายสิยัยนี่นมโคตรสวย
หญิงสาวกัดปากไม่ยอมหลุดเสียงครางออกมาแม้แต่นิด แต่กลายเป็นคนที่ปรามาสเธอไว้ต่างหากที่เปล่งเสียงครางออกมา
“อื้มมม แม่งเอ้ย!” องศาผละออกจากอกอวบนุ่มของรินรดาทั้งลมหายใจเข้าออกที่หนักหน่วง ใบหน้าของเขาแดงแจ๋ราวกับจะเป็นไข้ เมื่อเขาผละออกรินรดาก็รีบจัดการตัวเองให้อยู่ในสภาพเดิมทันที
“คุณโอมแพ้” ว่าให้เขาแล้วก็รีบหนีเขาออกมาจากห้องน้ำ ทิ้งคนสติกระเจิดกระเจิวงเสียเองให้ยืนงงอยู่แบบนั้น ประตูก็ไม่ได้ล็อกโชคดีเหลือเกินที่ไม่มีใครพรวดพราดเข้ามา
“ยัย... ยัยปีศาจ”
- ผู้เขียน
