ต้องซ้ำ
1263 คำ
ตอนที่6
สามวันต่อมา
ที่ตรงไหนมีเขาที่ตรงนั้นจะไร้เงาของรินรดา และคนที่หลบหน้าก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากหญิงสาวที่ถูกเขาละเลียดชิมในห้องน้ำของวิทยาลัยวันนั้น ถ้าเขาเอาจริงเธอหนีเขาไม่พ้นหรอก
ดวงตาที่กลมโตอยู่แล้วของรินรดายิ่งโตมากขึ้นอีกเมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำแล้วมีอีกคนอยู่ในห้องนอน
“คุณโอมเข้ามาในห้องของรินทำไมคะ” หญิงสาวรีบดึงผ้าที่ใช้ห่อเส้นผมมาปิดคลุมที่ไหล่มนตัวเองเมื่อสายตาของเขาไม่น่าไว้วางใจเท่าไรนัก
“ตั้งแต่ฉันขยำนมเธอวันนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยนะ”
“น่าเกลียด!”
“หึ” รินรดายกมือขึ้นปิดรอยช้ำจาง ๆ ที่ลำคอเมื่อเห็นว่าเขามองมันด้วยสีหน้าสะใจ ก่อนที่มือนั้นจะถูกเขากระชากไป
“นี่!ปล่อยรินนะ!”
“เริ่มจางแล้วนี่ ต้องซ้ำให้สักหน่อยแล้ว”
“คุณโอม! ออกไปจากห้องของรินนะ”
“นี่บ้านฉัน”
“รินไปเองก็ได้ค่ะ ปล่อยข้อมือรินด้วย”
“กลัวฉันหรอ” คนถามยกยิ้มร้ายกาจ แต่เมื่อสายตาหลุบมองต่ำที่เนินอกขาวเนียนแล้วถึงกับต้องกัดริมฝีปากอย่างข่มอารมณ์ สัมผัสของวันนั้นยังตราตรึงในหัวสมองของเขาไม่จางหายแม้แต่น้อย
“คุณโอมออกไปเถอะนะคะรินขอร้อง”
“แล้วฉันต้องฟังเธอด้วยหรอ”
“ถ้างั้นคุณโอมปล่อยให้รินไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะเดี๋ยวรินจะไปเอง” ร่างสูงยอมปล่อยข้อมือของรินรดา และเมื่อข้อมือเป็นอิสระเธอก็รีบตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า แต่ไม่ทันที่จะได้หยิบผ้าสักชิ้นร่างเขาก็อุ้มเธอขึ้นเตียงที่อยู่ไม่ไกลกันเสียแล้ว
“คุณโอมคะ...” ชายหนุ่มยิ่งเผยแววตาเย้ยหยันเมื่อคนที่เขาคร่อมทับอยู่นี้ร่างกายสั่นระริกจนเขารู้สึกได้
“จะร้องดังๆ ให้คนมาเห็นฉันกับเธอก็ได้นะ ประตูห้องไม่ได้ล็อก”
“อย่า....”
เสียงของรินรดาขาดห้วงเมื่อริมฝีปากหนาลากไล้ที่ผิวเนื้อเนินอกของเธอแผ่วเบา แต่ทว่าความเนียนนุ่มของเธอทำให้เขาอยากทำมากกว่านี้เสียแล้ว
มือที่เคยขยุ้มผ้าเช็ดตัวไว้แน่นบัดนี้ถูกเขาขึงพรืดไว้เหนือศีรษะทั้งสองข้างก่อนที่มือหนาจะดึงร่นผ้าเช็ดตัวของเธอลงจนเห็นอกคู่อวบเด่นหราที่มันท้าสายตาของเขาเหลือเกิน
“อื้อ... คุณโอมอย่านะคะ”
หญิงสาวเบ้หน้าเมื่อถูกเขาฉกเรียวลิ้นช่วงชิมยอดอกจนเธอสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้น แต่หารู้ไม่ว่าสีหน้าแบบนั้นของเธอยิ่งกระตุ้นอารมณ์เขาให้ลุกโชน
“อย่าทำหน้าแบบนั้น”
“ก็ลุกออกไปจากตัวรินสิคะ”
ร่างสูงปล่อยมือของเธอให้เป็นอิสระแต่ก็ไม่ได้ล้มเลิกการกระทำอุกอาจ เขาบีบขยำเต้าอวบที่จำได้ดีว่ามันนุ่มมือแค่ไหน ริมฝีปากก็ครอบครองจุกยอดของเธออย่างไม่ผอมผละออกห่าง จากที่แค่ต้องการจะแกล้งกลายเป็นว่าเขาก็โดนความสวยงามของร่างกายเธอเล่นงานเสียอย่างนั้น ฝ่ามือของเขาเริ่มลูบไล้ที่เรียวขาของคนใต้ร่างจนอีกนิดเขาจะสัมผัสถึงใจกลางความสาวของเธอแล้ว
“แน่ใจหรอคะว่าจะทำแบบนั้น” น้ำเสียงของรินรดาเปลี่ยนไปจนเขาเดาความรู้สึกเธอไม่ถูก ตกลงรินรดาคนนี้เป็นคนที่เขาจะข่มเหงเธอได้ง่ายๆ จริงหรือ
“ทำไมถึงคิดว่าฉันจะไม่แน่ใจ ก็แค่เอากับเธอคงไม่โสโครกเท่าไรหรอกมั้ง”
“รินผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วน ถ้าคุณโอมทำก็น่าจะเป็นลำดับที่ร้อยกว่าเลยมั้งคะ”
“หึ” เขาแสยะยิ้มแต่อีกคนเรียวคิ้วขมวดมุ่น
“ถุงยางมันจะกลั้นเธอกับฉันเองแหละ คิดว่าเรื่องแค่นี้จะทำให้ฉันเปลี่ยนใจหรอ”
ก๊อก ๆ
“ยัยริน” เสียงเรียกของมารดาทำเอาหญิงสาวเกือบลืมหายใจ แต่ในขณะที่เธอร้อนรนเขากลับยกยิ้มอย่างท้าทาย
“เอาไงดี ให้ฉันเป็นคนไปเปิดมั้ย”
“อย่านะคะ” รินรดารีบกอดรั้งแขนของเขาไม่ให้ลุกออกจากตัวเธอ
“ยัยริน”
“คะ.. คะแม่”
“ทำอะไรอยู่ เปิดประตูให้ฉันหน่อยสิ”
“รินกำลังจะอาบน้ำค่ะแม่ เอาไว้รินค่อยออกไปหานะคะ”
“โกหก” หญิงสาวถลึงตาใส่คนที่ยังคร่อมทับเธออยู่เมื่อถูกเขาต่อว่าอย่างล้อเลียน
“ถ้างั้นเสร็จแล้วไปหาฉันที่ห้องด้วยก็แล้วกัน”
“ค่ะ” เมื่อเสียงของมารดาเงียบไปรินรดาก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะผลักอกเขาให้ออกห่างจากตัว แล้วหนีเขาเข้าไปอยู่ในห้องน้ำทันที
“ยัยโง่ ถ้าฉันเอาจริงคิดว่าจะรอดหรอวะ”
องศาขมวดคิ้วเมื่อรินรดาขังตัวเองในห้องน้ำมาเกือบหนึ่งชั่วโมง คิดว่าเขาอยากได้เธอนักหรือไงกัน
“แม่ง!” เขาสบถครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อความอดทนของรินรดาสูงกว่า ก่อนจะถอดใจยอมออกไปจากห้องของเธอ โดยไม่ลืมวางของอย่างหนึ่งไว้ให้เธอดูต่างหน้า ถุงยางอนามัย...
.....
หญิงสาวใต้ร่างขององศาเกือบขาดใจกว่าบทรักของเขาจะจบลง ชายหนุ่มรุนแรงกับเธอราวกับอัดอั้นจากอะไรมา ถุงยางอนามัยหนึ่งกล่องถูกใช้จนหมดในบทรักถึงสามคราโดยที่เขาแทบไม่หยุดพัก อีกนิดเดียวเธอจะรับเขาไม่ไหวแล้ว
“ไปโดนอะไรมาคะพี่โอม พิ้งค์เกือบตายแหนะ”
“เปล่า” เขาตอบหญิงสาวน้ำเสียงเหนื่อยหอบก่อนจะกระดกน้ำในขวดจนหมด
“แล้วเป็นอะไรคะ มันไม่เหมือนที่ผ่านมาพี่โอมก็น่าจะรู้”
“ถามมากน่ะพิ้งค์ เหนื่อยก็นอนไป”
“แล้วพี่โอมจะไปไหนคะ”
“ไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงไง หรือจะให้สูบในนี้?”
“นี่พี่โอมกำลังเหวี่ยงใส่พิ้งค์อยู่นะคะ รู้ตัวหรือเปล่า” คำพูดของหญิงสาวทำให้เขาฉุกคิด ใช่ แล้วเขาอารมณ์ไม่ดีเรื่องอะไรวะ?
“ขอโทษแล้วกัน” เขาขอโทษเธอส่ง ๆ แล้ว
คว้าบุหรี่ออกไปสูบนอกระเบียง ปล่อยให้หญิงสาวจมอยู่กับความสงสัยนั้น
ผิวเนื้อขาวเนียน ยอดอกนุ่มละมุนลิ้น กลิ่นกายหอมนั้นยังติดจมูกราวกับว่าเธออยู่ใกล้เขาตลอดเวลา รินรดาตามติดอยู่ในภาพทรงจำที่เขาไม่สามารถสะบัดมันออกไปได้เลย
“อย่านะไอ้โอม มึงเอายัยนั่นไม่ได้นะเว้ย” เขาเตือนสติตัวเองก่อนจะจุดมวนบุหรี่ในมือขึ้นสูบ ปล่อยให้ควันนั้นล่องลอยไปในอากาศเผื่อว่ามันจะพาสัมผัสของรินรดาไปจากสมองของเขาได้
“เหี้ยเอ้ย!” ร่างสูงสบถก่อนจะดับมวนบุหรี่ทิ้งเมื่อแก่นกายของเขาเริ่มที่จะตั้งผงาดอีกครั้งเพียงแค่นึกถึงตอนที่เรียวลิ้นของเขาแตะสัมผัสที่ปลายยอดอกสีหวานของรินรดา
“พี่โอม ทำอะไรคะ!” ร่างบางระส่ำระส่ายเมื่อเขาแกะถุงยางกล่องใหม่
“อีกรอบนะ”
- ผู้เขียน
