ตอนที่25
ประตูเหล็กของศาลาถูกปิดลงและล็อกอย่างแน่นหนา หัวใจของคนเป็นลูกแทบขาดรอน ๆ หากองศาไม่ประคองเธอไว้คงได้กองอยู่ที่พื้นอีกเป็นแน่
“พรุ่งนี้ก็ทำบุญให้พ่อเขานะริน จ้างแม่ครัวเขาทำน่ะ”
“ฝากลุงจัดการเรื่องแม่ครัวด้วยเลยนะครับ ส่วนเรื่องค่าจ้างผมจะจัดการเอง” ชายวัยเกือบหกสิบพยักหน้ารับก่อนจะแยกย้ายกันกลับ หญิงสาวผู้ที่น้ำตาไม่เคยแห้งเหือดยืนมองผ่านช่องของประตูอยู่เนิ่นนานโดยไม่สังเกตเลยว่ามีอีกคนยังยืนรอเธออยู่เหมือนกัน
“เธอจะกลับบ้านหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ ขอบคุณคุณโอมมากนะคะ ส่วนเรื่องเงินรินคงต้องรบกวนคุณโอมก่อน”
“แล้วเธอจะไปไหนต่อ”
“รินคงต้องหาที่อยู่แถวนี้ค่ะ พรุ่งนี้รินจะรีบมาหาพ่อ”
“งั้นไปกับฉัน” องศาจัดการดันหญิงสาวขึ้นรถและขับรถออกมาโดยที่รินรดาไม่นึกอยากถามว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหน
ที่นอนที่ใกล้กับวัดมากที่สุดก็คือโรงแรมม่านรูด ทั้งคู่สวมเพียงชุดคลุมที่ขอมาจากคนดูแลม่านรูดได้ และ
