ตอนที่24
หญิงสาวรีบออกมาจากบ้านเกียรติพิพัฒน์และต้องเดินเท้าไปอีกเกือบกิโลเมตรกว่าจะเจอถนนที่มีรถแท็กซี่วิ่งผ่าน
ปรี๊น...
บังเอิญเหลือเกินที่องศาก็กำลังจะออกไปข้างนอกพอดี เขาเห็นเธอเดินมาสักสามนาทีได้ถึงยอมเปิดไฟส่องและบีบแตรเรียกเธอ ยัยนี่เดินขวางทางรถเขาอยู่ได้
“จะไปไหน ฉันเลยไปส่งเธอได้นะ” ไม่มีเวลารีรอมากนักรินรดารีบรับความช่วยเหลือจากเขา แม้จุดหมายปลายทางที่เธอแจ้งจะเป็นโรงพยาบาลเขาก็ทำได้แต่สงสัยเท่านั้น เธอดูวิตกกังวลเกินกว่าที่เขาจะมีแก่ใจจะกวนประสาทเธอ
“ขอบคุณมาก ๆ นะคะคุณโอม” องศาหน้าเหรอหราเมื่อหญิงสาวยกมือขึ้นไหว้เขา ก่อนจะวิ่งหายเข้าไปในโรงพยาบาลขนาดเล็กตรงหน้า
“ลุงคะ พ่อเป็นยังไงบ้าง” แววตาที่คลอไปด้วยน้ำตาของชายรุ่นเดียวกันกับบิดาคล้ายกับมือที่บีบหัวใจของเธอไว้ ไม่สิ เธอต้องได้รับข่าวดี
“พ่อเอ็งขาดใจแล้วริน”
หัวใจของหญิงสาวคล้ายปราสาททรายสูงชันที่พังคลืนลงมาเพราะกระแ
