ถึงแม้ว่าฉันไม่อยากให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นอีกครั้งแต่พี่ลีวายคงไม่ยอมฟัง ไม่เพียงแต่ต้องการย่ำยีร่างกายและเขาย่ำยีหัวใจของฉันด้วย
“พะ…พี่ลีวายหยุดนะ” ดวงตาทั้งสองเบิกกว้างเมื่อกางเกงซับในพร้อมกางเกงในตัวจิ๋วหลุดติดมือพี่ลีวายออกไปด้วย
ต่อให้พูดอะไรคนตรงหน้าก็ไม่ยอมฟัง กระโปรงนักศึกษาถูกถกขึ้นมากองไว้บนท้องน้อยก่อนที่พี่ลีวายจะลุกขึ้นถอดเสื้อและกางเกงของตัวเองทิ้งลงพื้น
“อย่าทำอีกเลยนะคะ….”
“ปากบอกว่าไม่อยากทำ แต่พอฉันจับนิดจับหน่อยก็ครางออกมาซะเสียงดัง”
“……..”
“คิดว่าไม่รู้หรือไงว่าเธออยากจะมาให้ท่าฉัน”
“ปะ…เปล่านะคะมิลินไม่ได้คิดแบบนั้น”
“บอกแล้วไงว่าต่อหน้าฉันหยุดทำตัวใสซื่อ”
“….มิลินจะกลับแล้ว”
ฉันตั้งใจจะลุกขึ้นแต่ถูกแขนแกร่งผลักให้เอนหลังมาแนบติดกับโซฟา จากนั้นพี่ลีวายก็นั่งคุกเข่าตรงหน้าระหว่างกลางช่องขาของฉัน
“ยะ อยากให้กลับไม่ใช่หรอคะ มะ มิลินกำลังจะกลับนี่ไง” ฉันพูด
