หัวใจดวงน้อยของฉันมันเต้นรัวๆ เมื่อได้ยินที่พี่ลีวายสั่งและได้มองแววตาของเขา
“คิดจะเป็นเลขา…เธอต้องพร้อมรับอารมณ์ของฉันได้ทุกเวลาสิ”
“พะ…พี่ลีวายทำแบบนั้น…กะ…กับเลขาทุกคนเลยหรอคะ” ฉันกำมือแน่นขณะรอคำตอบ ทั้งที่รู้ว่าเขาจะพูดอะไร
“ก็…ไม่ทุกคน”
สำหรับพี่ลีวายแล้วความสัมพันธ์บนเตียงชั่วข้ามคืนคงเป็นเรื่องธรรมดามากๆ และเขาไม่คิดจะผูกมัดกับใครทั้งนั้น….รวมถึงฉันด้วย
เพราะฉะนั้นฉันก็ควรทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา
“ปล่อยมิลินเถอะค่ะเดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า”
“ใครจะกล้าเข้ามา”
“ที่ไม่ยอมปล่อยเพราะพี่ลีวาย…อยากกอดมิลินไว้แบบนี้หรอคะ” ฉันตั้งใจพูดเพื่อให้พี่ลีวายปล่อยมือและมันก็ได้ผล เขาผละตัวออกห่างราวกับรังเกียจ
“ฉันไม่เคยมีความคิดแบบนั้นอยู่ในหัว”
พูดปล้วพี่ลีวายก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเดิม แถมเขายังจ้องฉันเขม็ง
“ออกไป”
“คุณท่านสั่งให้มิลินมาช่วยงานค่ะ”
“ไม่มีงานอะไ
