ฉันเบิกตากว้างเมื่อพี่ลีวายล้วงมือเข้ามาด้านไหน เขาจะทำจริงๆ โดยไม่สนใจเรื่องสถานที่เลยหรือไง
“มิลินบอกให้หยุด อื้อ~” ฉันกัดริมฝีปากแน่นเมื่อปลายนิ้วสัมผัสเข้ากับจุดกระสั่นของร่างกาย
“จะหยุดได้ยังไง แค่ปลายนิ้วแตะก็ครางออกมาซะเสียงหวาน”
“คนนะคะไม่ใช่หุ่นยนต์ จะได้ อ๊ะ~ ไม่มีความรู้สึก”
พี่ลีวายยิ้มมุมปากก่อนจะตวัดปลายนิ้วถูขึ้นลงบนติ่งเกสรช้าๆ ทำให้ร่างกายของฉันเริ่มขยับ
“ยะ หยุดทำอะไร บะ บ้าๆ นะ อ๊า~”
“ฉันไม่หยุด” เสียงครางกระเส่าของฉันมันทำให้พี่ลีวายใช้นิ้วบดขยี้ติ่งเกสรถี่รัวขึ้น
“อ๊ะ~ มิลิน โอ้ย จะ เจ็บหลัง”
แค่ขยับตัวนิดเดี๋ยวก็เจ็บจี๊ดไปทั่วแผ่นหลัง สายตาคมจ้องมองใบหน้าที่เจ็บปวดของฉันก่อนที่พี่ลีวายจะหยุดชะงัก
“เจ็บมาก?”
“ค่ะ”
ฉันขมวดคิ้วนิ่วหน้าเพราะความเจ็บที่ไม่สามารถอธิบายได้ คุณหมอสั่งไว้แล้วว่าห้ามขยับเยอะแต่พี่ลีวายทำแบบนี้จะให้นอนแน่นิ่งได้ยังไง
“เธอทำใ
