ไม่คิดว่าคนอย่างพี่ลีวายจะตอบตกลงทำเอาฉันแปลกใจและอึ้งไปครู่ใหญ่ เพราะปกติเขาไม่ได้กลัวคุณท่านขนาดนั้น
หรือว่าครั้งนี้มันรุนแรงเกินไปถึงขั้นที่ฉันต้องเข้าโรงพยาบาล….ถึงยังไงที่พี่ลีวายตอบตกลงก็คงไม่ใช่เพราะอยากจะดูแลฉันแน่นอน
“นานเท่าไร” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นมาทำลายความเงียบ
“คะ?”
“เธอต้องอยู่ที่โรงพยาบาลนานเท่าไร”
“หมอบอกว่าหนึ่งอาทิตย์ค่ะ”
พี่ลีวายพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ พร้อมสีหน้าที่หงุดหงิด ดูเหมือนว่าเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ต้องดูแลฉันมันนานเกินไปสำหรับเขา
“เสียเวลา!!” เป็นครั้งที่สองแล้วที่พี่ลีวายพ่นคำนี้ออกมา
แทนที่จะโกรธกับเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันต้องเข้าโรงพยาบาลแท้ๆ ไม่รู้ทำไมจากที่เศร้าอารมณ์มันก็ดีขึ้นมาเฉยเลย คงเพราะโอกาสแบบนี้ที่พี่ลีวายจะมาดูแลฉันไม่ได้มีมาบ่อยๆ เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้….ถึงเขาจะไม่เต็มใจทำก็ตาม
“หิวน้ำจังเลยค่ะ”
“แล้ว?” พี่ลีวายหรี่ตาถามพร้อมขมวดคิ้ว
