ฉันเงียบไม่ยอมบอกพี่ลีวายในสิ่งที่เขาอยากรู้ แต่เหมือนกับว่ากำลังท้าทายเขาอยู่
“เธอเลือกแล้วนะ!!”
พูดจบพี่ลีวายก็ฉุดลากตัวฉันให้เดินขึ้นบันไดตามตัวเองไป แต่ฉันไม่ยอมทั้งที่ก่อนหน้าเป็นฝ่ายเดินตามขึ้นมาเองแท้ๆ
“ปล่อยนะคะ มิลินเจ็บ”
“ถ้าไม่อยากให้ฉันใช้ความรุนแรงก็ตอบมา!!”
“ไม่สนใจแล้วจะอยากรู้ไปทำไม”
“คงต้องใช้อย่างอื่นกระตุ้นสินะถึงจะยอมพูด”
ขนทั้งตัวมันลุกซุ่ เมื่อคืนก็เพิ่งทำไปพี่ลีวายยังคิดเรื่องบนเตียงอยู่อีกหรือไงทำไมถึงเป็นคนหื่นกามขนาดนี้กัน
“อย่าทำหน้าเหมือนกลัวขนาดนั้นสิ พอฉันทำจริงๆ เธอเองก็ชอบไม่ใช่หรือไง”
“………”
“อย่าปฏิเสธว่าเธอไม่มีความสุข”
“แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
“เธอมีสิทธิ์เลือก? หึ!! ฉันต่างหากที่มีสิทธิ์” คงเป็นเพราะฉันเป็นฝ่ายยอมมากเกินไปพี่ลีวายถึงได้เป็นแบบนี้
“เห็นมิลินยอม…ไม่ได้แปลว่าจะต้องยอมทุกครั้งนะคะ”
“ถึงเตียงก่อนแล้วค่อยมาปากดี!!”
“ไม่ไป ปล
