สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่าสนใจ#3
1248 คำ
จากนั้นทั้งสองก็เดินไปเข้าห้องเรียนด้วยกัน ทำเอาเพื่อน ๆ ในห้องต่างมองด้วยความประหลาดใจ เนื่องจากปกติแล้วคิมหันต์จะไม่พูดคุยกับใคร ยกเว้นเพื่อนสนิทของเขาทั้งสองอย่างทัพไทกับสิงหาเท่านั้น
“ไอ้คิม มึงไปไหนมาวะ ไม่เห็นไปกินข้าวกับพวกกูที่โรงอาหาร” ทัพไทถาม หากแต่คนถูกถามไม่ตอบ “อะไรของมึงถามก็ไม่ตอบ”
คิมหันต์เอาแต่นั่งมองแผ่นหลังของนลิน วันนี้เขาได้พูดคุยกับเธอมากขึ้น และท่าทางหยิ่ง ๆ ของเธอก็สะดุดตาเขา ซ้ำยังน่ารักมากอีกด้วย
วันต่อมานลินทำข้าวกล่องมาให้คิมหันต์ตามที่รับปากไว้ ทั้งสองคนสนิทกันมากขึ้นจนนักเรียนคนอื่นคิดว่าพวกเขาเป็นแฟนกัน มันแปลกเพราะคิมหันต์ไม่เคยสนิทกับเด็กผู้หญิงคนไหนมากกว่านลิน
“เธอกำลังคิดอะไรอยู่ยัยบื้อ” คิมหันต์ถามขึ้นหลังทานข้าวเที่ยงเสร็จ
“ฉันกำลังคิดว่าอยากหางานพิเศษทำ เพราะอยากมีเงินเก็บ”
“อายุแค่นี้จะไปทำงานอะไรได้บ้างล่ะ อีกอย่างเธอต้องเรียนเต็มวันด้วย”
“ไม่รู้ ว่าจะไปสมัครงานที่เซเว่นหรือไม่ก็… เห็นพี่สาวลูกของป้าบอกมาว่าเวลาที่โรงแรมมีสัมมนาหรืองานเลี้ยงเขาจะจ้างเด็กไปเสิร์ฟอาหารว่าง นายว่าฉันจะทำได้หรือเปล่า” เธอถาม
“แล้วเธอจะเอาเวลาไหนไปทำล่ะ”
“ตอนเลิกเรียนไง”
คิมหันต์ครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนบอก
“เอาแบบนี้สิ ฉันจะจ้างเธอไปเป็นแม่บ้านทำความสะอาดคอนโด ซักเสื้อผ้า แล้วก็แพ็กของ”
หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น
“แพ็กของอะไร”
“ฉันขายของออนไลน์ เธอก็ไปช่วยฉันแพ็กของตามออเดอร์”
“แล้วนายจะจ้างฉันวันละเท่าไหร่”
“แพ็กของฉันให้เธอชิ้นละยี่สิบบาท ทำความสะอาดกับซักเสื้อผ้าวันละสามร้อยบาทดีไหม แต่มันไม่ได้ทำทุกวันนะ อาทิตย์ละสามวัน”
นลินชั่งใจ
“ฉันต้องช่วยงานป้าถึงหกโมงเย็น แล้วจะเอาเวลาไหนไปทำล่ะ เดี๋ยวฉันไปขออนุญาตลุงดูก่อนแล้วกัน”
พอคิมหันต์รับรู้ว่าเธอมาอยู่บ้านลุงกับป้าและต้องทำงานทุกอย่างในบ้านก็อดทึ่งไม่ได้ เขาไม่เคยถามเธอตรง ๆ แต่บางทีเธอก็เผลอเล่าออกมาให้ฟังเอง ชีวิตคนเราทำไมต่างกันแบบนี้นะ ถ้าเขามีเงินเยอะ ๆ ละก็ เขาก็อยากดูแลเธอ ถึงตอนนี้พ่อเขาจะให้เลขาโอนเงินมาให้ทุกเดือน แต่เมื่อก่อนเขาใช้เงินหมดไปกับการแต่งรถ กินเหล้า ไม่เคยคิดถึงอนาคตเลย เพื่อนของเขาอย่างไอ้ทัพไท ที่บ้านเป็นร้านขายอุปกรณ์แต่งรถใหญ่ที่สุดในขอนแก่น ส่วนไอ้สิงหาที่บ้าน พ่อก็เป็น สส. พวกเขาทั้งสามคนเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม
“นลิน ขอพวกเรานั่งด้วยได้หรือเปล่า” สิงหากับทัพไทเดินมานั่งลงตรงม้านั่งที่ว่าง
“ตามใจพวกนายสิ นี่มันที่สาธารณะนะ”
“เฮ้ย ถามจริง พวกแกสองคนจีบกันอยู่เหรอวะ” สิงหาเอ่ยถามขึ้น ทำเอานลินไม่ชอบใจตาขวางใส่ทันที
“นายพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย”
“ไม่รู้สิ ไม่เคยเห็นไอ้คิมมันสนิทกับใครจนเธอเข้ามา” สิงหาพูดพลางจ้องตาคิมหันต์ รู้ว่าเพื่อนของตนเองเป็นคนเช่นไร และรู้ด้วยว่ามันคิดกับนลินเกินกว่าเพื่อน
“พวกแกมาหาฉันมีเรื่องอะไร” คิมหันต์รีบพูดตัดบทเพราะไม่อยากให้เพื่อนพูดมากกว่านี้ เขากลัวว่านลินจะไม่ชอบใจแล้วไม่อยากเข้าใกล้เขาอีก กลัวว่าเธอจะระแวงเขามากไปกว่านี้
“คืนนี้วันศุกร์แกจะไปดื่มกับพวกเราหรือเปล่า เฮียทามบอกว่าจะมาด้วย ส่งไลน์มาแล้ว” ทัพไทบอก
“ที่ไหน”
“ที่เดิม ผับของเฮียบอยหน้ามออะ”
“ลิน เธอเคยไปเที่ยวกลางคืนหรือเปล่า” คิมหันต์หันกลับมาหาเด็กสาว เธอส่ายหน้า “ไปกับฉันไหม ฉันเลี้ยงเอง”
“ไม่ไป ฉันไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ฉันต้องทำงานด้วย ตอนนี้ฉันรับทำรายงานให้เพื่อนอยู่”
คิมหันต์ขมวดคิ้ว
“เธอไม่มีคอมแล้วเธอทำยังไง”
“ไปร้านอินเทอร์เน็ต”
“ถ้าอยากไปก็ไลน์หาฉันแล้วกัน ไปกันเถอะ คาบนี้อาจารย์ยิ่งโหดอยู่” คิมหันต์ว่า ก่อนที่ทัพไทจะเอ่ยขึ้น
“คิม กูเห็นพี่แขไขตามหามึงอยู่ เห็นบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับมึง”
“เรื่องอะไร”
“กูจะไปรู้ได้ไงวะ เห็นพี่เขาตามตื๊อมึงมาสามปีแล้วนี่ เมื่อไหร่มึงจะตัดสินใจคบกับเขาวะ สวยก็สวย เป็นถึงดาวโรงเรียนเลยนะเว้ย”
คิมหันต์ไหวไหล่
“กูมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
เพื่อนทั้งสองหันมองหน้ากันทันที
“อย่าบอกนะว่า…”
“เออ”
“ไอ้ห่า พวกกูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้มาก่อน”
“คนนี้มึงเอาจริงเหรอวะ” ทัพไทถาม
“กูไม่เคยพูดเล่น”
“ถ้าอย่างนั้นขอให้มึงสมหวังแล้วกัน แต่เธอเด็กเรียนขนาดนั้น มึงจะไปดึงเธอมาอยู่ในโลกสีเทาของมึงทำไม” สิงหาแย้ง
“ก็กูชอบ น่ารักดี”
“สวยสู้พี่แขไขกับนิ่มนวลที่ตามจีบมึงไม่ได้เลย” ทัพไทบ่น
“แล้วยังไงล่ะ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ บังคับกันไม่ได้หรอกนะ” คิมหันต์บอก ถึงยังไงนลินก็เป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักที่สุดในสายตาของเขาอยู่ดี ทั้งตากลมโต และแก้มป่องมีลักยิ้มนั่นอีก
หลังจากย้ายมาอยู่ขอนแก่นเข้าเดือนที่สาม อีกแค่หนึ่งเดือนก็จะสอบปลายภาคปิดเทอมแล้ว ลุงอเนกพานลินไปหัดขี่รถจักรยานยนต์เพราะอยู่เมืองนี้สำคัญมาก จะไปไหนมาไหนจะได้สบาย และที่สำคัญคือเธอต้องไปส่งดอกไม้ตามสั่งด้วย สมัยก่อนลุงบอกว่าไม่ค่อยมีคนโทรมาสั่ง แต่ตอนนี้เกือบทุกคนมีโทรศัพท์แล้ว จึงง่ายต่อการสั่งดอกไม้ เพราะพอโทรมาสั่งปุ๊บ ทางร้านก็นำไปส่งถึงที่ปั๊บ
ชีวิตของนลินดูเหมือนจะเข้าที่เข้าทางมากขึ้น แต่ก็มีบ้างที่โดนป้ากับพี่สาวพูดประชดประชัน เธออดทนคิดเสียว่าพวกเขามีสิทธิ์พูด เพราะเธอมาอาศัยอยู่กับพวกเขาจริง ๆ เธอคิดว่าจะอดทนให้ถึงที่สุดจนกว่าจะเรียนจบ ม.6
ที่โรงเรียนก็มีบ้างที่นักเรียนหญิงคนอื่นหมั่นไส้เธอ เพราะกลุ่มของคิมหันต์เข้ามาทำตัวสนิทกับเธอ เธอรู้ว่าเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ตรงกันข้าม เธอมีรายได้จากการทำการบ้านกับรายงานให้เขาตลอดด้วยซ้ำ เด็กสาวแอบไปเปิดบัญชีธนาคารไว้ ถ้าจบม.6 เมื่อไหร่แล้วเธอมีเงินไม่พอเธอก็จะเรียนแบบเปิดเอา จะได้ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยแบบนี้ได้ เรียกได้ว่าในช่วงเวลานี้ชีวิตของนลินดำเนินไปอย่างราบเรียบทั้งที่โรงเรียนและที่บ้าน
……
- ผู้เขียน
