ตอนที่ 5 พี่สั่งต้องทำ
1152 คำ
@คอนโดแสนดี 00.30 น.
ติ้ง!!
ติ้ง!!
ฉันลืมตาขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์เมื่อกี้ ใครมันทักมาตอนนี้วะ นี่ก็กำลังจะข่มตานอนแล้วนะ
หมับ!!
ฉันหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงมาดู แล้วคิ้วทั้งสองข้างก็ต้องขมวดเป็นปมอัติโนมัติ เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอมือถือ!
"พี่สีน้ำ!" ฉันพูดชื่อพี่เขาออกมา ก่อนจะกดเข้าไปอ่านข้อความ
พี่สีน้ำ
พี่สีน้ำ : นอนยัง?
พี่สีน้ำ : พรุ่งนี้เรียนกี่โมง?
ฉันไล่สายตาอ่านข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือด้วยความงุนงง อะไรของเขาวะนี่ทักผิดคนรึเปล่าเนี่ย ฉันกดปิดหน้าจอทันทีโดยที่ไม่ได้พิมพ์ตอบพี่เขาไป ก่อนจะวางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิม และ.....
.
.
ครืดดดดดดด!!
ครืดดดดดดด!!
จู่ๆโทรศัพท์ของฉันก็สั่นขึ้นมา แล้วพอหยิบขึ้นมาดูอีกครั้งก็พบว่าเป็นพี่สีน้ำที่โทรเข้ามา อะไรของเขาวะเนี่ย!!
ติ๊ด!!
ฉันกดรับสายพี่เขาก่อนจะกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์!
"มีอะไรคะ....แสนดีจะนอนแล้ว!"
(น้องอ่านไลน์พี่แล้วทำไมไม่ตอบ) นี่คือเหตุผลที่พี่เขาโทรมางั้นเหรอ??
"แสนดีก็นึกว่าพี่ทักผิดคน....ก็เลยไม่ตอบ!" ฉันบอกพี่เขาไป
(.........) แล้วปลายสายก็เงียบไป!!
"งั้นแค่นี้นะคะ...แสนดีจะนอนแล้วง่วง!" ฉันบอกพี่เขาไป
(เดี๋ยวอย่าพึ่งวาง.....น้องยังไม่ได้ตอบคำถามพี่) คำถามอะไรของเขาวะ?
"อะไรคะ?" ฉันถามพี่เขาไป
(พรุ่งนี้เรียนกี่โมง) อ่อที่แท้ก็คำถามเดียวกับที่ถามในไลน์นี่เอง
"แปดโมงเช้าค่ะ....งั้นแค่นี้นะคะจะนอนแล้ว ง่วง!"
ติ๊ด!!!
แล้วพอพูดจบฉันก็กดวางสายพี่เขาทันที แต่พอจะวางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิมมันกลับสั่นขึ้นมาอีกครั้ง!!
ครืดดด!!!
สายเรียกเข้าพี่สีน้ำ
"อะไรของเขาอีกวะเนี่ย?" ฉันพูดกับตัวเองออกมา ก่อนจะกดรับสายผู้ชายคนที่ฉันพึ่งจะวางไปเมื่อกี้!!
ติ๊ด!!
"มีอะไรอีก......คะ!!" ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ด้วยอารมณ์หงุดหงิด
(เมื่อกี้พี่ยังพูดไม่จบ!!) ปลายสายก็ตอบกลับฉันมาด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน
"........." ฉันก็เงียบรอฟังที่พี่เขาจะพูด แต่ปลายสายกลับเงียบไป ฉันได้ยินแต่เสียงลมหายใจของพี่เขาเท่านั้น!!!
"รอฟังอยู่ค่ะ.....พี่มีอะไรจะพูดก็พูดมาสิคะ แสนดีจะได้นอนสักที นี่มันจะตีหนึ่งแล้วนะ!" ฉันพูดออกไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดอีกครั้ง!!
(พรุ่งนี้ฝากซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งข้างๆคอนโดน้องมาให้พี่ด้วย ฝันดี!)
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วพอพี่เขาพูดจบ เขาก็กดตัดสายฉันทิ้งทันที คือโทรมาสั่งให้ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งไปให้พรุ่งนี้เช้าตอนเที่ยงคืนกว่าเนี่ยนะ ขอสาระกับพี่เขาทีเหอะ แต่เมื่อกี้ก่อนวางสายพี่เขาบอกฝันดีฉันด้วยใช่มั้ย หรือว่าฉันจะหูฝาดไปวะ
.
.
.
~เช้าวันต่อมา~
@คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัย L 07.30 น.
"นี่ค่ะ....หมูปิ้งที่ฝากซื้อ!" ฉันยื่นข้าวเหนียวหมูปิ้งให้พี่สีน้ำหลังจากที่เดินมาหาพี่เขาที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะใต้ตึกคณะ คือเมื่อเช้าตอนที่ฉันจะออกคอนโดมา พี่เขาก็ไลน์ไปย้ำอีกทีเรื่องฝากซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งเนี่ย แล้วก็บอกด้วยว่าพี่เขาจะมารอฉันที่นี่!!
"ทำไมไม่นั่ง....ยืนค้ำหัวผู้ใหญ่อยู่ได้ไม่มีมารยาท!!" เขาพูดออกมาพร้อมกับมองหน้าฉันด้วยท่าทีกวนๆ อย่างกับตัวเองนี่มีมารยาทตายแหละเหอะ!!
"แสนดีจะขึ้นห้องแล้ว....ขอค่าข้าวเหนียวหมูปิ้งด้วยค่ะ สามสิบบาท!" ฉันบอกพี่เขาไป พร้อมกับแบมือไปตรงหน้าเขา คือสามสิบฉันก็จะเอานะคะ นี่ไม่ได้งกเลยจริงๆ
"เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง....นั่งเป็นเพื่อนพี่ก่อน!" เขาตอบฉันกลับมาหลังจากที่เขาก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง!!
"......" ฉันได้แต่เงียบแล้วก็มองหน้าพี่เขานิ่ง ก่อนจะยอมทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับพี่เขา
"ข้อเท้าเราดีขึ้นแล้วใช่ป่ะ?" เขาถามฉันออกมา
"ค่ะ....ไม่ค่อยเจ็บแล้ว!" ฉันตอบพี่เขาไป ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อที่จะไลน์ไปบอกยัยกอหญ้าว่าฉันมาถึงคณะแล้ว!!
กอหญ้า
แสนดี : แก!!
แสนดี : ฉันถึงคณะแล้วนะ!!
แสนดี : ออกมายัง?
อ่านแล้ว 07.35 น.
กอหญ้า : กำลังจะออกไป!!
กอหญ้า : ฉันน่าจะไปถึงช้าอะ!
ยัยกอหญ้าพิมพ์ตอบฉันกลับมา และในขณะที่ฉันกำลังจะพิมพ์ตอบยัยกอหญ้าไปจู่ๆพี่สีน้ำก็ถามฉันออกมา!!
"คุยกับใคร?" ฉันละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นไปมองเขานิดนึง ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้พี่เขากำลังนั่งจ้องฉันอยู่ แล้วนี่คือฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามพี่เขาก็ได้ป่ะ?
"........" ฉันเงียบก่อนจะหันมาสนใจโทรศัพท์ในมือของตัวเองต่อ แต่.....
หมับ!!
"พี่บอกให้นั่งเป็นเพื่อน ไม่ได้บอกให้นั่งเล่นโทรศัพท์!!" จู่ๆเขาก็คว้าโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของฉันไปหน้าตาเฉยเลยค่ะ แต่ฉันเห็นนะว่าเขาดูหน้าจอฉันแว็บนึงอะ ก่อนที่พี่เขาจะกดปิดหน้าจอแล้ววางมันไว้บนม้านั่งข้างเขา!!
"แสนดีคุยกับเพื่อนอยู่ค่ะ....แล้วนั่นมันก็เป็นของของแสนดีนะเอาคืนมา!!" ฉันโวยวายพี่สีน้ำออกไปพร้อมกับแบมือไปตรงหน้าแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือแบงค์ร้อยหนึ่งใบ!!
"ค่าข้าวไม่ต้องทอน.....แล้วก็เดินไปซื้อน้ำเปล่าที่ร้านโน้นมาให้พี่ด้วย!!" เขาบอกฉันพร้อมกับชี้มือไปยังร้านค้าประจำคณะบริหารที่อยู่ทางด้านหลังฉัน นี่มันจะมากไปแล้วนะฉันไม่ใช่ขี้ข้าเขานะเว้ย!!
"จะกินก็ไปซื้อเองสิคะ....แสนดีไม่ใช่คนรับใช้พี่นะ!!" ฉันบอกพี่เขาไป แต่....
"พี่ก็ไม่ได้ว่าน้องเป็นคนใช้นี่....คือน้องเป็นน้องรหัสพี่ เพราะฉะนั้นพี่สั่งต้องทำ แล้วเวลาที่พี่ถามน้องก็ต้องตอบ เข้าใจ?"
"ไม่เข้าใจค่ะ....จบนะ!" ฉันลุกจากม้านั่งแล้วก็เดินขึ้นตึกเรียนทันที โดยที่ลืมนึกไปว่าโทรศัพท์ของฉันยังอยู่ที่พี่เขาอยู่ ให้ตาย!!
- ผู้เขียน
